نام وهّابی و فرقه وهابیت که قدمتش به سه قرن نمی‌رسد و کمتر کسی است که نامی از این گروه و یا خبری از جرایم و جنایات آنان، نشنیده باشد؛ طبیعی است استعمال نام وهّابیت چندان خوشایند این گروه نباشد و به همین جهت، برخی از آنان خود را «سلفی» بخوانند؛ با این توجیه که ما پیرو سلف صالحی هستیم که بهترین، خالص‌ترین و نزدیک‌ترین فهم‌ها از شریعت را داشته‌اند، و وهابیت وجود ندارد.
در پاسخ باید گفت که از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده که از ظهور چنین فرقه‌ای در آخرالزمان حکایت می‌کنند، بنابراین آن‌ها نمی‌توانند خود را جزو قاطبه مسلمین بخوانند و درون آن‌ها پنهان شده، عقاید انحرافی خود را تزریق کنند. بخاری در کتاب صحیح خود از عبدالله بن عمر روایت کرده: «پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: خدایا! منطقه شام و یمن را بر ما مبارک گردان! صحابه تا سه مرتبه گفتند: ای رسول خدا! پس منطقه نجد چه می‌شود؟ گمان کنم در مرتبه سوّم بود که حضرت فرمود: سرزمین نجد سرزمین زلزله‌ها (ویرانی‌ها) و فتنه‌هاست و از همان‌جا شاخ شیطان ظهور خواهد کرد.»[1] عینی، در کتاب «عمدة القاری» از شرح‌های صحیح بخاری می‌نویسد: «مراد از شاخ شیطان، حزب و گروه او است.»[2] در همین‌باره روایت دیگری از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در صحیح بخاری به نقل از ابوسعید خدری آمده است: «افرادی در مشرق زمین، خواهند آمد که قرآن را تلاوت کرده، امّا از گلوگاه آنان تجاوز نمی‌کند (به اعماق وجود آنان نفوذ نمی‌کند) و از قرآن بهره‌ای نمی‌برند، این گروه همان‌گونه از دین خارج می‌شوند که تیر از کمان خارج شده و دیگر به کمان باز نمی‌گردد. از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پرسیدند: این فرقه چه نشانه‌ای دارد؟ حضرت فرمود: از نشانه‌های این گروه سرهای تراشیده است.»[3]
زینی دحلان، مفتی مکه مکرمه با اشاره به همین روایت، می‌نویسد: «تصریح پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به «سر تراشیدن» این گروه، نشانه بارزی است بر یکی از شاخصه‌های فرقه وهابیت که تنها فرقه‌ای هستند که به پیروان خود دستور می‌دهند، سر خود را بتراشند و این صفت در هیچ‌یک ار فرقه‌های خوارج و بدعت‌گذار قبل از وهابیت دیده نشده است؛... سیّد عبد الرحمن اهدل، مفتی منطقه زبید، می‌گفت: در نقد عقاید وهابیت، نیازی به تألیف کتاب نیست؛ بلکه همین حدیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که از ویژ‌گی‌های این فرقه، «سرتراشیدن» را معرفی کرده، برای بطلان عقاید آنان کفایت می‌کند؛ زیرا غیر از وهابیت هیچ‌یک از فرقه‌های بدعت‌گذار، این ویژگی را نداشته‌اند. روزی محمد بن عبدالوهاب به زنی دستور داد که سر خود را بتراشد، او در پاسخ گفت: تو که می‌گویی زنان باید سر خود را بتراشند؛ ریش مرد نیز، همانند موی زن، زینت او محسوب می‌شود. محمد بن عبد الوهاب پاسخی در برابر سخن این زن نداشت.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 1، ص 351.
[2]. عمدة القاری شرح صحیح البخاری، بدر الدین عینی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 7، ص 59.
[3]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 6، ص 2748.
[4]. فتنة الوهابیة، احمد زینی دحلان، ص 19.