پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی از افراد در مجالس عزاداری اهل‌بیت (علیهم السّلام) متون و روایاتی را که نیاز به ده‌ها توجیه و تأویل مجازی و کنایی دارد و جای طرح آن در مجالس خصوصی علمی و مخاطبان خاص می‌باشد را در هر جمع و گروهی بیان می‌کنند و در رسانه‌های جمعی منتشر می‌سازند که این خود موجبات سوء استفاده دشمنان دین را فراهم می‌سازد. مگر نه این است که قرآن کریم «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقُولُواْ رَاعِنَا وَقُولُواْ انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ْوَلِلكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ [بقره/104] ای افراد باایمان! (هنگامی که از پیغمبر تقاضای مهلت برای درک آیات قرآن می کنید) نگویید: «راعنا» بلکه بگویید: «انظرنا». (زیرا کلمه اول ، هم به معنی «ما را مهلت بده!» ، و هم به معنی «ما را تحمیق کن!» می باشد و دستاویزی برای دشمنان است.) و (آنچه به شما دستور داده می شود) بشنوید! و برای کافران (و استهزاکنندگان) عذاب دردناکی است.» و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) ما را حتّی نسبت به استفاده از سخنان صحیحی که ممکن است مورد سوء استفاده دشمن قرار بگیرد، نهی‌ می‌فرماید؟ 

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی ماجرای جالبی را نقل می‌کند: «در یکی از شهرها با وجود توصیه‌های مبلغین بزرگوار مبنی بر پرهیز از قمه‌زنی به خاطر سوء استفاده دشمنان، امّا با این وجود برخی از این کار دست نمی‌کشیدند؛ تا این که به ما گفتند به آن‌جا برویم و آنها را از این کار باز داریم. ایام ماه محرم بود، اعلام کردند و مردم در مسجد جمع شدند. وقتی وارد شدم، گفتند: آقای قرائتی آمده‌ای برای قمه‌زنی بگویی؟ گفتم: شغل من چیست؟ گفتند معلم قرآن هستی. گفتم: آیا مرا به عنوان معلم قرآن قبول دارید؟ گفتند: بله، ولی ولی حرف از قمه‌زنی به میان نیاوری، فقط از قرآن بگو. من روی تخته نوشتم: «بسم الله الرحمن الرحیم» «یا أیها الّذین آمنوا لا تقولوا راعنا و قولوا انظرنا» گفتم: این آیه قصه‌ای دارد: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در حال سخنرانی بود، یک نفر از پای سخنرانی گفت: «راعنا»، یعنی مراعات ما را هم بکن. یعنی آرام‌تر صحبت کن تا ما هم بفهمیم، یا به این طرف مجلس هم نگاه کم و فقط به آن طرف مجلس نگاه نکن. «راعنا» را هم می‌شود از ریشه‌ی «رعی» گرفت و هم از ریشه «رعن»؛ اگر از ریشه‌ی «رعی» گرفته شود، «راعنا» به معنای «مراعات ما را بکن» می‌باشد، ولی اگر از ریشه‌ «رعن» گرفته شود، «راعنا» یعنی «ما را فریب بده».»

مسلمانانی که می‌گفتند: «راعنا» هدفشان مقدس بود و معنای «مراعاتمان کن» را اراده می‌کردند، ولی یهودی‌ها از این کلمه سوء استفاده کرده و گفتند: مسلمان‌ها به پیامبرشان می‌‌گویند: «ما را فریب بده». در این‌جا آیه‌ی مورد بحث نازل شد. یعنی کلمه‌‎ای به کار نبرید که دشمن از آن سوء استفاده کند.

ایشان می‌گوید: بعد از این که آیه را تفسیر کردم، گفتم: شما که قمه می‌زنید، هدفتان مقدس است و به عشق امام حسین (علیه السّلام) می‌زنید، ولی کشورهای اروپاییی بارها و بارها کار شما را در تلویزیون‌های خود نشان داده و گفته‌اند: «شیعیان دچار مرض خودآزاری هستند.» این کار شما مثل همان «راعنا» گفتن مسلمانان صدر اسلام است که دشمن از آن سوء استفاده می‌کرد و قرآن کریم با آیه مورد بحث به مسلمانان آن روز و امروز هشدار می‌دهد که از هر کاری که دشمن سوء استفاده می‌کند، بپرهیزید. پس چون امروز دشمنان از قمه‌زنی شما سوء استفاده می‌کنند شما دیگر قمه نزنید. گفتند: حالا فهمیدیم و دیگر قمه نمی‌زنیم. پس از این جلسه در آن سال، جز چند نفر در آن شهر کسی قمه نزد.[1]

پی‌نوشت:

[1]. سایت: مشرق، کد خبر: ۶۴۱۳۳۹، تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۵، «قرائتی چگونه به قمه‌زنی در یک شهر خاتمه داد؟».