پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قرآن می‌فرماید اطاعت از اولی الامر واجب است. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ.[نساء/59] اى كسانى‌كه ايمان آورده‌‏ايد! اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولی الأمر را!» این آیه تصریح دارد، که اطاعت از اولی الامر در ردیف اطاعت از پیامبر (صلی الله علیه و آله)  است و همان‌گونه که اطاعت از پیامبر (صلی الله علیه و آله)  واجب است، اطاعت از اولی الامر نیز واجب است، زیرا خداوند تبارک و تعالی، اطاعت از اولی الامر را نه در این آیه و نه در هیچ‌یک از آیات قرآن به هیچ قید و شرطی مقید نکرده است.[1]
با توجه به صریح آیه‌، اولی الامر، همانند پیامبر (صلی الله علیه و آله) معصوم هستند، که اطاعتشان بدون هیچ قید و شرطی واجب شده است؛ اما پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز که مفسر آیات قرآن هستند، اولی الامر را معرفی کردند. جابر از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل می‌کند، وقتی این آیه نازل شد، از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرسیدم: اولی الامر چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: «آنان جانشینان و ائمه مسلمین بعد از من هستند، اولین نفر علی بن ابی‌طالب است، سپس حسن بن علی، پس از آن حسین بن علی، و سپس علی بن حسین، و سپس محمد بن علی، که تو ای جابر او را درک خواهی کرد و هر گاه او را دیدی سلام مرا به او برسان، سپس صادق جعفر بن محمد، و بعد از او موسی بن جعفر، سپس علی بن موسی، پس از او محمد بن علی، و بعد از او علی بن محمد، سپس حسن بن علی، و بعد از او کسی‌که نامش هم نام من است و لقبش حجة الله است.»[2]
اما متأسفانه برخی از مسلمانان، با پیشینه فکری خلافت، به تفسیر این آیه پرداخته و برای این‌که به جریان خلافت صدمه‌ای وارد نشود، گفتند: مراد از اولی الامر، «حاکمان»[3] هستند، و چون حاکمان معصوم نیستند و گاهی خطا و اشتباه دارند، فقط در صورتی اطاعت از آنان واجب است، که مخالفت با اوامر الهی نباشد. این در حالی است که صریح آیه‌ی قرآن، اولی الامر را دارای مقام عصمت می‌داند، و همان‌گونه که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: آنان ائمه اثنی عشری هستند، که اطاعتشان واجب است.

پی‌نوشت:

[1]. «فالآية تدل على افتراض طاعة أولي الأمر هؤلاء، و لم تقيده بقيد و لا شرط، و ليس في الآيات القرآنية ما يقيد الآية.» طباطبائی محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‌‏ى مدرسين حوزه علميه قم‏، 1417ق، ج4، ص391.
[2]. «ما نزلت هذه الآية قلت يا رسول اللَّه عرفنا اللَّه و رسوله فمن‏ أُولِي الْأَمْرِ الذين قرنهم اللَّه طاعتهم بطاعتك فقال هم خلفائي يا جابر و أئمة المسلمين من بعدي أولهم عليّ بن أبي طالب ثمّ الحسن ثمّ الحسين ثمّ عليّ بن الحسين ثمّ محمّد بن علي صلوات اللَّه عليهم المعروف في التوراة بالباقر و ستدركه يا جابر فإذا لقيته فأقرئه مني السلام ثمّ الصادق جعفر بن محمّد ثمّ موسى بن جعفر ثمّ عليّ بن موسى ثمّ محمّد بن علي ثمّ علي بن محمّد ثمّ الحسن بن عليّ ثمّ سميي محمّد و كنيي حجة اللَّه في أرضه و بقيته في عباده ابن الحسن بن عليّ صلوات اللَّه عليهم» فیض کاشانی، تفسیر الصافی، انتشارات الصدر، تهران، 1415ق، ج1، ص464.
[3]. سیوطی، الدر المنثور، کتابخانه آیت الله مرعشی، قم، 1406، ج2، ص176.
طبری، جامع البیان، دارالمعرفه، بیروت، 1412ق، ج5، ص92.