از موارد این تناقض، که تنها در یک جمله رخ می‌دهد این است که محمد بن عبدالوهاب در کتاب کشف الشبهاتش می‌گوید: «ای مشرک! معنای مطالبی را که از قرآن و سنت پيامبر برايم ذکر کردی، نمی‌دانم».[2]
سوال از ایشان این است که این چه مشرکی است که برای حقانیت خود از قرآن وسنت نبوی برای تو استدلال می‌کند. اگر مشرک است یعنی دیگر به کتاب و سنت اعتقادی ندارد، و اگر به این دو اعتقاد دارد، چگونه می‌توان او را به شرک متهم کرد.[3]
موید دیگر بر این برداشت متناقض‌گونه این است که چند سطر قبل از این کلام، به پیروانش می‌آموزد که اگر مشرکان برای مدعای خود به سنت نبوی متوسل شدند، شما از قرآن پاسخ آن‌ها را بدهید.[4]
این نیز اعترافی است دیگر، بر مشرک دانستن کسانی‌که معتقد به حقانیت کتاب و سنت هستند. چون ظاهراً این مشرکان، برای اثبات عقاید خود به آن‌ها استناد می‌کنند.
به جاست که متولیان عقاید ضاله‌ی وهابیت به‌هوش آیند و از تکفیر مسلمانان عالم، که به‌راحتی به گروه‌های تندرو وهابی و سلفی، دستاویز ریختن خون‌های بسیاری را می‌دهد[5]، دست بردارند.

پی‌نوشت:

[1]. تناقض گویی محمد بن عبدالوهاب در میزان دانش علما.
[2]. بن عبدالوهاب، محمد، کشف الشبهات، ص 17، ناشر: وزارت ارشاد عربستان،1410ق.
[3]. مالکی، حسن بن فرحان، داعیا و لیس نبیا، ص51، ناشر: مرکز دراسات تاریخی، اردن، 2004م.
[4]. بن عبدالوهاب، محمد، کشف الشبهات، ص 16.
[5]. نگاهی به جنایات آل سعود.