بهائیان همواره سعی می‌کنند آئین ساختگی خود را حق نشان دهند و با تمسک به آیات و روایات اسلامی، حقانیت این آئین را اثبات کنند و در این بین از هیچ گونه تفسیر به رأیی از قرآن ابائی ندارند، درحالی که علمای اسلام را متهم به تفسیر به رأی می‌نمایند. آنها حتی برخی از کلمات قرآن را بدون توجه به سخنان لغت شناسان عرب به نفع خود معنا می‌کنند.

بهائیان پیمودن راه برای زیارت قبور را جایز نمی‌دانند. این حکم بهائیان، از وهابیت گرفته شده و به نوعی همسویی با استعمارگران است؛ زیرا مقصود اصلی، جلوگیری از زیارت قبور ائمه اطهار می‌باشد؛ به علاوه عبدالبهاء که معتقد است زیارت اولیای حق پسندیده است، در نتیجه پیمودن مسافت، که مقدمه‌ی آن هست، باید همین حکم را داشته باشد.

در حالی که حوادث اخیر یمن و قتل عام هزاران انسان بی‌گناه قلب هر انسانی را جریحه‌دار می‌کند و حتی صدای بی‌تفاوت‌ترین جوامع غربی را هم در آورده، باز هم می‌بینیم از بهائیان صدایی در نمی‌آید. آنها تابع اربابان اسرائیلی خود هستند و هر جا که منافع اسرائیل در خطر باشد وحدت عالم انسانی‌شان گل می‌کند و الا دیگران را اصلاً انسان نمی‌دانند.

یکی از تعالیم بهائیت، تعلیم الفت دین است که بهائیان مدعی‌اند باید در دین الفت و محبت وجود داشته باشد و اگر چنین نباشد، دینی وجود ندارد. با نگاهی گذرا به بابیت می‌بینیم که بنیان‌گذار آن به این تعلیم اعتقادی نداشته و علاوه بر آن دستور جنگ و قتل و... صادر کرده است. پس بابیت دین نمی‌باشد و بهائیت نیز چون در ادامه‌ی بابیت است، دین نیست.

تقسیم ارث در میان بهائیان، از احکام تأمل برانگیز این فرقه است که توسط رهبر این فرقه صادر شده، در این حکم سهام مخصوصی برای معلّمِ میّت و نهاد رهبری بیت‌العدل در نظر گرفته شده است. این در صورتی است که اشخاص درجه یک نظیر پدربزرگ در رتبه‌ی بعد از بیت‌العدل قرار دارند؛ در کل می‌توان گفت که این حکم صرفا کسب درآمدی برای رهبران بهائیت است.

از جمله احکام عجیب بهائیان تجویز رِبا توسط سران این فرقه است؛ این حکم مسلک بهائی با اشکلاتی مواجه است از جمله اینکه: ربا مانع احسان و نوع دوستی می‌شود. همچنین ترویج ربا با عث رکود در اقتصاد می‌شود، چون تمایل به تجارت کم می‌شود. و نیز ربا موجب افزایش اختلاف طبقاتی و باعث فساد اقتصاد می‌شود و جامعه را به زوال می‌کشاند.