هر چند که پیروان فرقه‌ی بهائی سعی در انتقادپذیر نشان دادن خود دارند، اما با مرور تاریخ و سخنان رهبران این فرقه درمی‌یابیم که نه تنها ایشان بسیار انتقادناپذیر و متعصب هستند، بلکه منتقدین خود را به کرار مورد توهین قرار داده‌اند. به عنوان نمونه می‌توان به توهین‌های این فرقه نسبت به مردم مسلمان ایران و علمای شیعه اشاره کرد.

مستند بی‌بها به تهیه‌کنندگی حسین اسدی‌زاده و کارگردانی جواد یغموری، در واحد تولید اداره‌ی کل پژوهش‌های اسلامی رسانه به ثمر رسیده و در حال حاضر آماده پخش از یکی از شبکه‌های سراسری است. البته مستندهای این چنینی باید ساخته و معرفی شوند تا چهره‌ی استعماری بهائیت نمایان شده و راه تاریک پیش‌روی رهبران فرقه‌ی ضاله به جهانیان معرفی شود.

بهاءالله که می‌خواست صلح اکبر ایجاد کند و کاری کند که مردم همچون یک خانواده کنار هم زندگی نمایند، در کار خود و برادرش ماند و کارشان به فحاشی و تکفیر کشید. اکنون با گذشت نزدیک به دو قرن از پیدایش بابیت و بهائیت، نه تنها جامعه‌ی انسانی به سوی صلح نرفته، بلکه بهائیت با حمایت از ظالمین و مستکبرین، به آتش ظلم و خشونت دامن می‌زند.

گلپایگانی از مبلّغان بهائی، آیاتی از قرآن که خداوند خطاب به پیامبر اسلام می‌گوید: اگر به ما افترا می‌بستی، تو را هلاک می‌کردیم، دلیل بر صداقت باب و بهاء معرفی می‌کند. در پاسخ می‌گوییم: اولاً: خطاب آیه به پیامبر است. ثانیاً: در مورد غیر پیامبران، سنت خداوند، مهلت دادن است، تا از روی اختیار تصمیم بگیرند و منظور، هلاکت دنیوی نیست.

بهائیان ادعا دارند که مسأله‌ی خاتمیت پیامبر گرامی اسلام با سیر تکاملی بشر و نیاز او به پیامبران، سازگاری ندارد. در پاسخ می‌گوییم: با دادن نقشه‌ی جامع هدایت و بیان اصول کلّی که از جانب پیامبر خاتم به مردم ارائه شده، این مسأله را ممکن ساخته؛ به علاوه این‌که، آیات قرآن، روایات و اجماع، همگی بر ضرورت خاتمیت پیامبر اسلام، تأکید دارند.

آن‌چه پیروان احسائی بدان معتقدند، در واقع افراط در باور به اهل بیت است که در منابع حدیثی از آن به «غلو» یاد می‌شود، چیزی که ائمه‌ی طاهرین به شدت از آن بیزاری جسته و شیعیان خویش را از معاشرت با آن‌ها برحذر داشته‌اند، لذا نه تنها این محبت موجب تقرب‌شان به معصومین نمی‌شود، بلکه در دادگاه عدل الهی باید به سبب این انحراف پاسخگو باشند.