واسطه قرار دادن انبیاء و اولیای الهی در برآورده شدن حاجات، یکی از امور جاری در تاریخ اسلام است. مسلمانان همواره توسل به اولیای الهی را امری مستحب دانسته و ضمن پاسداری و ارزش‌گذاری از مقام و جایگاه اولیای الهی، به حاجات خود نیز می‌رسیدند. اما امروزه برخی از مسلمانان، تحت تأثیر آرای مبلغان وهابیت، این مساله (توسل) را زیر سوال می‌برند. به عنوان مثال، دوست عزیز اهل‌سنتم، در اینستاگرام برای من نوشت: «توسل نزد اهل‌سنت به اتفاق جایز نیست.» بنده نیز تایید امر توسل را از کتاب مولوی عبدالرحمن سربازی، آوردم.[1]
او در پاسخ نوشت: «جناب مولانا یک عالم معمولی هست، اگه یک مقداری مشهور شده، به‌خاطر برادرشان جناب مولانا محمد عمر سربازی هست.»
با چشم‌پوشی از جسارت و بی‌احترامی دوست عزیزم به جایگاه مولوی عبدالرحمن سربازی، در پاسخ بیان کردم: «مولوی محمد عمر سربازی نیز توسل به مقام و ... پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را پس از وفات پیامبر پذیرفته و مهر صحت بر آن زده است. او در کتاب دعای خود با نام «کنز الدارین» نیز در صفحه ۷۹ برای دست برداشتن حکومت ظالم از اشخاص، توسل را تایید کرده است.[2] افزون بر این منابع باید گفت که البانی در کتاب «توسل انواعه و احکامه»، در ضمن خود البانی در همین کتاب تصریح می‌کند که امام احمد بن حنبل و شوکانی نیز توسل را قبول دارند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. «توسل امری ثابت در نزد اهل‌سنت»
[2]. سربازی، محمد عمر، گنجینه اوراد و دعاها، زاهدان، چاپ پنجم، 1385 ش.
[3]. البانی، ناصرالدین، التوسل احکامه و انواعه، ریاض، مکتبه المعارف، 1421، ص 42. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.