متن مقاله
یکی از جوسازی‌های اهانت‌آمیز وهابیون در فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای، به سخره گرفتن ولادت امام زمان و یا سایر اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) است. به عنوان نمونه می‌گویند: «شیعه معتقد است امامانشان در ایام بارداری در پهلوی مادرانشان بوده و هنگام ولادت از ران پای راست مادرانشان به دنیا آمده‌اند و نیز در مصادر روایی آن‌ها آمده: فاطمه، حسن و حسین را از ران راستشان به دنیا آورده‌اند؛ این در حالی است که اشرف مخلوقات یعنی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) چنین نبوده و در شکم مادر بوده و از رحم مادر به دنیا آمده است.»[1] این‌گونه شبهات از سوی کسانی طرح می‌گردد که از حقیقت شیعه و عقاید آنان به دورند.

شبهه افکنان در ادعای خودشان دو روایت را مورد استناد قرار می‌دهند: روایتی درباره ولادت امام حسن و امام حسین (علیهماالسّلام) که در این روایت آمده: «حسن و حسین از ران سمت راست مادرشان و ام‌کلثوم و زینب از ران سمت چپ مادرشان فاطمه به دنیا آمدند؛ شبیه آنچه از وهب بن منبّه روایت شده که حضرت مریم فرزندش عیسی را از ران راستش به دنیا آورد.»[2] و نیز روایت دیگری را شبهه‌افکنان وهابی در ولادت امام زمان می‌آورند: «جماعتی از بزرگان علما ... به سندهای خود روایت کره‌اند: حکیمه دختر امام جواد و عمه امام عسکری، خدمت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) می‌آمد و دعا می‌کرد که خدا به آن حضرت فرزندی عطا کند. تا این‌که یک روز نزد حضرت رفت و همان دعای همیشه را کرد. حضرت به او فرمود: عمه جان! آن دعایی که برای من کردی امشب مستجاب می‌گردد، و آن زمان، بیست و دوم از ماه شعبان سال 257 هجری بود...؛ به امام عسکری عرض کردم: اما اثر بارداری در همسرت نمی‌بینم. او لبخندی زد و فرمود: ما امامان در شکم مادران نگه داشته نشده، بلکه در پهلو قرار داریم و از رحم‌ها به دنیا نمی‌آییم، بلکه از ران راست مادرانمان متولد می‌شویم، چرا که ما همان نور خداییم که به پلیدی‌ها آلوده نمی‌گردیم.»[3]

در پاسخ می‌گوییم: این‌گونه شبهات از سوی کسانی طرح می‌گردد که از حقیقت شیعه و عقاید آنان به دورند و جالب این‌که همینان، سخنگوی شیعه شده و به نمایندگی از شیعیان سخن می‌گویند: «یعتقد الشّیعة...؛ شیعیان چنین اعتقاد دارند.»؛ روایت اولی در دو کتاب «الهدایة الکبری» اثر حسین بن حمدان خصیبی و «عیون المعجزات» اثر حسین بن عبدالوهاب آمده و روایت دومی فقط و فقط در «الهدایة الکبری» آمده و یکی دو کتاب دیگری که بعدها آن را تکرار کرده‌اند به نقل از این دو کتاب آورده‌اند که در این نوشته، به وضعیت این دو کتاب می‌پردازیم.

حسین بن حمدان خصیبی، صاحب کتاب «الهدایة الکبری» شخصی فاسد‌ العقیده است که به همین دلیل روایات او به شدت زیر سؤال است؛[4] سندی که در کتاب «الهدایة الکبری» آمده بی‌اعتبار است، چرا که این روایت، مرسل است؛ یعنی حسین بن حمدان خصیبی صاحب کتاب «الهدایة الکبری» این حدیث را از «وهب بن منبّه» به صورت مرسل نقل کرده و واسطه‌های خود تا او را نیز ذکر نکرده است؛ «وهب بن منبّه» نیز که در سند روایت حسین بن حمدان خصیبی آمده، در غایت ضعف و از ناقلان روایات اسرائیلیات است که بر نقل و انتشار چنین اکاذیب و اباطیلی در کتاب‌های حدیث و تفسیر و نسبت دادن آن‌ها به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اصحاب اصرار می‌ورزیده و جایگاه او هم‌چون جایگاه کعب‌الأحبار و تمیم‌الداری دو شخصیت معروف دیگر در نقل اسرائیلیات است.
آن‌چه در کتاب «عیون‌المعجزات» نیز از محدّث، شیخ حسین بن عبدالوهاب آمد، علاوه بر وضعیت کتاب «عیون»، از کتاب «الأنوار» ابوالقاسم کوفی نقل شده که درباره او سخت‌ترین کلمات تضعیف صادر شده است؛[5] در روایت دومی روز ولادت حضرت مهدی هشتم شعبان سال 257 ذکر شده که این تاریخ مغایر و مخالف با اجماع علمای شیعه و سنّی است که ولادت حضرت را در پانزدهم شعبان سال 255 هجری می‌دانند و این خود دلیل دیگری بر مردود بودن و بی‌اعتباری این روایت نزد علمای شیعه است. هم‌چنین در روایات و زیارات معصومین (علیهم‌السّلام) عباراتی نظیر ولادت از شکم مادر و ارحام مطهره را شاهد هستیم که باز از دلایل نقض این روایت دروغین است. از طرفی چگونه ممکن است حضرت حکیمه خاتون که خود امام‌زاده و پرورش یافته‌ی مکتب امامان، تا آن زمان که حدود چهل سال عمر داشته، از این موضوع بی‌خبر باشد و نیاز به آموختن چنین موضوعی از سوی امام او باشد.

پی‌نوشت:

[1]. «یعتقد الشّیعة أنّ الأئمّة تحملهم أمّهاتهم فی الجنب، و یولّدون من الفخذ الأیمن، فقد روت مصادرهم أنّ فاطمة... .» خوانندگان محترم می‌توانند با نوشتن چند کلمه از جمله‌ی بالا در اینترنت، سایت‌های فراوانی حاوی این مطالب را مشاهده نمایند.
[2]. «وولدت الحسن و الحسین (علیهما السّلام) من فخذها الأیمن و أمّ کلثوم و زینب (علیها السّلام)... .» الهدایة الکبری، الحسین بن حمدان الخصیبی، مؤسسة البلاغ للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، ص 180.
[3]. «قال الحسین بن حمدان: حدّثنی من هؤلاء الرّجال الّذین اسمّیهم و هم غیلان الکلابیّ، و موسی بن محمّد الزّاریّ، و أحمد بن جعفر الطّوسی... .» الهدایة الکبری، الحسین بن حمدان الخصیبی، مؤسسة البلاغ للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، ص 355.
[4]. «إبن الغضائریّ: کذّاب فاسد المذهب، صاحب مقالة ملعونة، لا یلتفت إلیه.» رجال ابن غضائری، أحمد بن الحسین الغضائری الواسطی البغدادی، ص 54.
[5]. «علیّ بن أحمد، أبوالقاسم الکوفیّ المدّعی العلویة، کذّاب غال، صاحب بدعة و مقالة، رأیت له کتبا کثیرة... .» رجال ابن غضائری، أحمد بن الحسین الغضائری الواسطی البغدادی، ص 83.