پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حجاب به معنای پوشش، ستر و مانع آمده است.[1] و می‌توان به جرأت گفت که قضیه حجاب بر خلاف آنچه عده‌ای فکر می‌کنند که زائیده دین اسلام است، ولی در اصل یک قضیه فطری بوده و از زمان هبوط انسان به عالم خاکی وجود داشته است. آن‌جایی که حضرت آدم و حوّا پس از انجام آن نافرمانی و خوردن از درخت ممنوعه خداوند عورتشان را افشا کرده که از آن احساس خجالت نموده و در پی محفوظ داشتن خود برآمدند: «یَابَنىِ ءَادَمَ لَا یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطَانُ کَمَا أَخْرَجَ أَبَوَیْکُم مِّنَ الْجَنَّةِ یَنزِعُ عَنهْمَا لِبَاسَهُمَا لِیرُیَهُمَا سَوْءَاتهِمَا [اعراف/27] اى فرزندان آدم، زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد چنان كه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند، و لباسشان را از ايشان بركَند، تا عورتهايشان را بر آنان نمايان كند» که در نهایت با برگ درختان سِتر عورت نموده و از ابتدایی‌ترین پوشش استفاده کردند . بنابراین می‌توان گفت که مسئله حجاب و پوشش، به ذات انسان‌ها بر می‌گردد و از این رو در هیچ زمانی حساسیت خود را از دست نمی‌دهد.
گذشته از آن نیز مسئله حجاب و پوشش را که عمدتاٌ در مورد بانوان مطرح است را می‌توان در اقوام ایرانیان بسیار دور نیز جستجو کرد [2] و خلاصه این‌که سوای از جنبه دینی که در ادامه به اهمیت و ضرورت آن خواهیم پرداخت، توجه به این نکته نیز خالی از لطف نیست که بدانیم ظهور و بروز این قضیه از دیرباز میان انسان‌ها و در خارج از بحث دینی نیز مطرح بوده است. امّا به هرحال از آن‌جایی که تمایل به جنس مخالف و ارضای قوه شهوانی نیز در میان انسان‌ها از لوازمات زندگی بشری بوده و جزء لاینفک انسان‌ها در دو قسم مردان و زنان وجود دارد، همواره از این ناحیه، بشر دچار آسیب‌های فراوان و در معرض خطرات بسیار زیادی قرار گرفته است.
از طرفی نیز غیرت انسان‌ها در مسائل ناموسی به گونه‌ای است که اگر پای شخص سومی در یک زندگی زناشویی باز شود، باز هم منجر به بروز حوادث بعضا جبران ناپذیری خواهد شد که حتی تا مرز قتل و کشت و کشتار نیز پیش خواهد رفت. بنابراین می‌توان چنین ادعا کرد که «دین» در واقع در راستای نیاز فطری و انواع حس‌ها و تمایلاتی که در درون و نهاد انسان‌ها وجود دارد به مسایل در این خصوص نیز ورود کرده و تعالیم الهی در این خصوص را برای راهنمایی بشر و مصون ماندن انسان‌ها از بروز انواع خطرها بیان نموده است.
خداوند در قرآن مجید به مسئله حجاب اشاره کرده و فرموده است: «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لازْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً.[احزاب/۵۹] اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلباب‌ها [روسرى ‏هاى بلند] خود را بر خویش فروافكنند، این كار براى این‌كه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است (و اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آنها سر زده توبه كنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است.» این آیه به خوبی توصیه به حجاب را مطرح نموده و بیان داشته است که حجاب برای بانوان و دوشیزگان باعث مصونیت آن‌ها خواهد شد و آن‌ها را از خطراتی که در کمین آن‌ها توسط افراد هرزه وجود دارد، در امان می‌دارد.
بنابراین بر هر انسان ناموس پرست و هر مردی که ذره‌ای غیرت در وجودش باشد ولو این‌که تابع و ملزم به هیچ دینی نباشد، یک نصیحت کاملا عقلایی است که برای در امان ماندن زنان و دخترانش به آن‌ها فرمان دهد که خود را محفوظ داشته تا از گزند انسان‌های هوس‌باز در امان باشند مگر این‌که دخترانشان تحت یک ضابطه خاص به همسری مردی مطمئن و خانواده دوست برگزیده شوند.   

پی‌نوشت:
[۱]. فرهنگ دهخدا، لغت حجاب
[۲]. ویل دورانت، تاریخ تمدن، انتشارات علمی فرهنگی تهران1378، ج1، ص 520.