ملتهاى زنده وجوامع پيشرفته جهان، به حفظ تاريخ و گردآورى آثار آن، علاقه اى وافر نشان مى دهند، و پيوسته مى كوشند آثار بجا مانده از گذشتگان را از گزند حوادث پاس دارند. آنان براى صيانت از ميراث نياكان ـ كه نشانگر تمدن پيشين ايشان است ـ ادارات ويژه اى بنياد نهاده و كارشناسان خبره را در مديريّت آن به كار مى گيرند. در اين عرصه، حتّى اجازه نمى دهند يك سفال يا كتيبه سنگى و دژِ خشتىِ كهن، از بين برود. زيرا، بحق، معتقدند كه آثار گذشتگان، «تاريخ مجسّم» و «شناسنامه ملّى» آنهاست و ملّتِ بريده از نياكان و بزرگان خويش، حكم طفلى را دارد كه پدر و مادرش را گم كرده باشد...

تمدن اسلامى، تمدنِ ديرپا و بزرگى است كه در قرون ميانه، تنها تمدن پيشتاز عصر خويش بوده است. مسلمانان در پرتو تعاليم آسمانى خويش، تمدنى عظيم و بى سابقه را پى ريزى كردند كه در قرن چهارم و پنجم هجرى به اوج خود رسيد و شرق و غرب جهان را ـ به شهادت تاج محل «هند» و ابنيه با شكوه «اسپانيا» ـ مستقيم و غير مستقيم تسخير كرد. چندانكه، محققان غربى، نفوذ اين تمدن را از طريق اندلس وجنگهاى صليبى به اروپا، يكى از مهمترين عللِ شكوفايى و رنسانس غرب در قرون اخير مى دانند.

تمدن اسلامى با بعثت رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم)(بلكه به يك معنى، با تولد آن حضرت) آغاز شد و سپس به همّت پيروان او در طول قرون استوار و گسترده گرديد. آثار و ابنيه اى كه مربوط به شخص پيامبر و ياران با وفاى اوست، جزئى از ميراثِ عمومىِ اين تمدن بزرگ به شمار مى رود و مِلكِ شخصىِ كسى نيست كه به دلخواه خود از آن بهره بردارى كند، بلكه از آنِ جهان اسلام (بلكه انسانيت) بوده و هيچ حكومت محلّى نمى تواند بدون مراجعه به آراى عمومى جهان اسلام، در اين ميراث گرانقدر، دخل و تصرف كند و به بهانه حفظ توحيد! دست به محو وتخريب آن بگشايد.

تاريخ اسلام به ما مى گويد پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم)در سال 570 ميلادى چشم به جهان گشود و در 40 سالگى مبعوث به رسالت شد. 13 سال تمام در مكه تبليغ رسالت كرد، سپس به امر الهى زادگاه خويش را به عزم مدينه ترك گفت و در طول اقامت 10 ساله خود در آن شهر، با مشركان و بت پرستان به نبرد برخاست و با تقديم شهداى گرانقدر در راه توحيد، پرچم اسلام را در سراسر شبه جزيره به اهتزاز درآورد. آنگاه در سال 11 هجرت به لقاء اللّه پيوست و پس از او پيروانش راه وى را تعقيب كرده و شعاع اسلام را به سراسر جهان تاباندند.

آثار مربوط به زندگى و مجاهدات پيامبر و خاندان و پيروان او ـ چنانكه گفتيم ـ خشت زيرين اين تمدن را تشكيل مى دهد و بايد به عنوان نُماد اصالتهاى ديرين، در حفظ و صيانت آنها كوشيد.