پایگاه جامع فرق ادیان ومذاهب - دوران قطبیت نورعلی تابنده سرکرده‌ی سابق دراویش فرقه‌ی گنابادیه، دوران رسوایی تصوف در قالب فرقه‌گرایی و هتک عقاید صوفی‌گری و پشت پا زدن به میراث درویشی بود. یک قلم از عملکرد تابنده که موجب سقوط آموزه‌های اسلاف صوفیه شد، ورود صوفی‌گری به عرصه‌ی سیاست بود.

نورعلی تابنده در سال 1302 شمسی در بیدخت متولد شد. تحصیلات اولیه را در بیدخت گذراند و پس از آن به تهران مراجعت کرد. او در سال 1336 دکترای حقوق را از دانشکده حقوق پاریس اخذ کرد و بعد از بازگشت به ایران در مشاغل مختلف قضایی مشغول به کار شد. او در سال 1331 شمسی به مسلک درویشی درآمد و پس از فوت برادر زاده اش محبوب علیشاه تا سال 1398 بر مسند قطبیت این فرقه تکیه زد. 

نورعلی تابنده سال 1355 بازنشسته دولتی شد و به عنوان وکیل پایه یک دادگستری ادامه فعالیت داد. با شروع شکل‌گیری نهضت آزادی، او هم به جمع مبارزین با شاه ملحق می‌شود و به همین دلیل مغضوب و مطرود برادر خود، رضا علیشاه (قطب وقت) قرار می‌گیرد و شاید به همین دلیل است که سلطان حسین تابنده مقام قطبیت را به پسرش که 18 سال از عموی خود (نورعلی تابنده) کوچکتر بود، سپرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، تابنده متاثر از اندیشه ی لیبرالیسم، با نهضت آزادی همکاری می‌کند و در دولت موقت بازرگان نیز به عنوان معاون وزیر ارشاد و همچنین عضو هیات امنای سازمان حج و زیارت مشغول به کار می‌شود.

تابنده، تا مهرماه سال 1359 که به کلی فعالیت سیاسی خود را کنار می‌گذارد، مدتی را به عنوان معاون وزارت دادگستری سپری می‌کند. با خروج نهضت آزادی از حاکمیت و پایان کار بازرگان، تابنده هم تحت تاثیر همان گرایش ها با نظام و انقلاب در تعارض قرار می‌گیرد  تا در سال 1370 همراه با تنی چند از سران نهضت آزادی، دستگیر و مدتی را در زندان به سر می‌برد.

سران فرقه گنابادیه همواره شعار عدم دخالت در سیاست داده اند،  اما نورعلی تابنده در طول بیش از دو دهه قطبیتش بارها دراویش را راهی میدان سیاست کرده است. او در انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 بطور رسمی از مهدی کروبی (یکی از سران فتنه) حمایت کرد و رای دراویش را متوجه او ساخت. او سپس در انتخابات 92 و 96 به حسن روحانی رغبت نشان داد.

در بهمن و اسفند سال 1396 نام این فرقه و قطب سالخورده‌ی آن را در صدر اخبار قرار گرفت. یکی از اتباع این فرقه به دلیل سرقت و با شاکی خصوصی بازداشت می شود و رفقای درویش مسلک او با این بهانه و ادعا که او به دلیل درویش بودن دستگیر شده است با مراجعه به نیروی انتظامی خاستار آزادی بدون قید و شرط او می شوند. دراویش به بهانه عدم برآورده شدن خواسته غیر قانونی خود، دست به آشوب زده و در شب شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) چند تن از نیروهای انتظامی و بسیجی را به نام های رضا امامی، محمد علی بایرامی، رضا مرادی علمدار و محمد حسین حدادیان به شهادت رسانده و بیش از 30 مامور پلیس را نیز مجروح کردند.  این جنایت باعث شد تا مدتی مراکز و خانقاه های این فرقه در سراسر کشور تعطیل گردید.

تابنده در سوم دیماه 1398 بعد از یک دوره تحمل بیماری در بیمارستان مهر تهران از دنیا رفت و در مقبره مزار سلطانی دفن شد. مجذوب‌علیشاه در حالی تصوف را با سیاست آمیخت که اسلاف او اتباع درویشی را به شدت از این کار نهی می‌کردند. این اقدام تابنده در جهت مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی قلمداد می‌شود.