مسلمانان سنیّ مذهب تابع یکی از چهار مذهب فقهی هستند، برای پیشوایان خود فضائلی نقل می‌کنند، اما در مورد آنان، از طرف مذاهب دیگر سخنان متناقضی نقل شده و هر کدام از این مذاهب فقط خود را بر حق می‌دانند.
مثلاً درباره‌ی ابوحنیفه از پیامبر نقل می‌کنند: «در امتم مردی است اسمش نعمان و کنیه‌اش ابوحنیفه است؛ او چراغ امتم است.» ولی خطیب بغدادی این روایت را ساختگی می‌داند.(تاریخ بغداد، ج13 ص335) و درباره‌ شافعی نقل شده: «عالم قریش تمام کره‌ی زمین را از دانش پر می‌کند؛ منظور از عالم قریش شافعی است.» اما ابن درویش می‌گوید: این خبر ضعیف است.(اسنی المطالب، ص14) و درباره‌ی مالک روایت شده: «اگر مردم بگردند، عالم‌تر از او را در مدینه نمی‌یابند.» عالمان اهل سنت آن را از جعلیات شمرده‌اند و ناقل این روایت فقط مالکی‌ها هستند.(اسنی المالب، ص14) و درباره‌ی احمد بن حنبل نقل کرده‌اند: «خداوند این دین را با دو مرد عزت بخشید که سومی ندارد، ابوبکر در روز ردّه، و احمد بن حنبل روز محنت.»(تاریخ بغداد، ج5 ص184) سؤالی مطرح است که روایت عزت بخشیدن دین توسط عمر چه می‌شود؟(المستدرک، ج3 ص89) ظاهراً هر دو روایت ساختگی است.

پی‌نوشت:

تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج13 ص335.
اسنی المطالب، ابن درویش الحوت، دارالکتب العربی، بیروت، لبنان، ص14.
تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج5 ص184.
المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج3 ص89.