ابن ابی الحدید معتزلی سنی می‌گوید: از استادم ابن فارقی پرسیدم که چرا خلفاء «فدک» را از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) گرفتند؟ و چرا ادعای ایشان را قبول نکردند؟ مگر به صداقت حضرت زهرا ایمان نداشتند؟
استادم ابن فارقی پاسخ داد: آنان می‌دانستند که حضرت فاطمه راست می‌گوید و این باغ از اوست، ولی اگر آن روز به این جهت که او راست‌گوست سخن او را مى‌پذيرفتند و بدون درخواست شاهد، فدك را به وى باز مى‌گرداندند، فردا او از اين موقعيت به سود شوهر خود على (علیه السلام) استفاده کرده و مى‌گفت: كه خلافت متعلق به على (علیه السلام) است، و در آن صورت، خليفه ناچار بود خلافت را به على (علیه السلام) تفويض كند، چرا كه وى را با اين اقدام خود راست‌گو مى‌دانست؛ ولى براى اين‌كه باب تقاضا و مناظرات بسته شود، او را از حق مسلم خود بازداشت.(ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج16، ص284)

پی‌نوشت:

«و سألت علي بن الفارقي مدرس المدرسة الغربية ببغداد فقلت له أ كانت فاطمة صادقة قال نعم قلت فلم لم يدفع إليها أبو بكر فدك و هي عنده صادقة فتبسم ثم قال كلاما لطيفا مستحسنا مع ناموسه و حرمته و قلة دعابته قال لو أعطاها اليوم فدك بمجرد دعواها لجاءت إليه غدا و ادعت لزوجها الخلافة و زحزحته عن مقامه و لم يكن يمكنه الاعتذار و الموافقة بشي‏ء لأنه يكون قد أسجل على نفسه أنها صادقة فيها تدعي كائنا ما كان من غير حاجة إلى بينة و لا شهود و هذا كلام صحيح‏.» ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، قم:1404، ج16، ص284