اختلاف‌نظر پولس و سليمان نبی

  • 1396/03/16 - 22:30
يكی از بدعت‌های پولس در مسيحيت حذف شريعت است، يعنی فقط ايمان داشتن به مسيح باعث نجات می‌شود! اما موارد زيادی در كتاب مقدس هست كه ادعای او را نقض می‌کند، مانند بخشی از امثال سليمان، كه فرزندش را به رفتار نيك پند می‌دهد.

يكی از بدعت‌های پولس، حذف شریعت‌های موسوی (احكام تورات) است، پولس در نامه‌ای به روميان نوشته است: «... ما به‌وسیله ایمان به عیسی مسیح نجات می‌یابیم و در حضور خدا بی‌گناه به‌حساب می‌آییم، نه به سبب کارهای خوب خود یا انجام تشریفات مذهبی.» [نامه به رومیان 3: 27 - 29] اما در سرتاسر كتاب مقدس، آياتی هست كه ادعای پولس و خرافات او را باطل می‌کند، مثلاً توصیه‌های اخلاقی سليمان نبی (عليه‌السلام) به فرزند خود: «ای پسرم... زن بدکاره تو را به‌سوی مرگ و جهنم می کشاند... ای جوانان... از چنین زنی دوری‌کنید... گناهان شخص بدکار مانند ریسمان به دورش می‌پیچد و او را گرفتار می‌سازد. بوالهوسی او باعث مرگش خواهد شد و حماقتش او را به نابودی خواهد کشاند.» [امثال سلیمان 5: 1-23] كسی كه به مسيح ايمان دارد ولی مرتكب قتل و زنا و ظلم و... شده است چگونه می‌توان قبول كرد كه چنين فاسقی، سعادتمند بوده و همراه مسيح وارد بهشت خواهد شد؟!

پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ پولس به‌عنوان شخصيت اول و تأثیرگذار در دنيای مسيحيت، اين دين الهی را دچار بدعت‌ها و خرافات زيادی كرد، يكی از اين موارد، حذف شریعت‌های موسوی (احكام تورات) است، يعنی پولس به مسيحيان گفته است كه ايمان به مسيح به‌تنهایی برای نجات كافی است و نيازی به انجام شريعت و كارهای خوب نيست، پولس در نامه‌ای به روميان نوشته است: «آیا حالا دیگر کسی می‌تواند به خود ببالد و تصور کند که با پرهیزکاری و اعمال نیک خود، نجات‌یافته و مقبول خدا گشته است؟ هرگز! چرا؟ زیرا نجات، نه از کارهای نیک ما و انجام تشریفات مذهبی، بلکه از کارهایی که عیسی مسیح برای ما انجام داد و از ایمانی که ما به او داریم، به دست می‌آید. پس ما به‌وسیله ایمان به عیسی مسیح نجات می‌یابیم و در حضور خدا بی‌گناه به‌حساب می‌آییم، نه به سبب کارهای خوب خود یا انجام تشریفات مذهبی.»[1]

اما در سرتاسر كتاب مقدس، آياتی هست كه ادعای پولس و خرافات او را باطل می‌کند، مثلاً سليمان نبی(عليه‌السلام) به فرزند خود توصیه‌هایی كرده است كه توجه به حلال و حرام الهی و انجام رفتارهای مناسب برای سعادت او مؤثر خواهد بود و انجام زنا و گناه باعث شقاوتش خواهد شد: «ای پسرم، به سخنان حکیمانه من گوش کن... آنگاه خواهی دانست چگونه درست رفتار کنی... زن بدکاره تو را به‌سوی مرگ و جهنم می‌کشاند... ای جوانان... از چنین زنی دوری کنید. حتی به در خانه‌اش هم نزدیک نشوید، ... پسرم، نسبت به همسر خود وفادار باش و تنها نسبت به او عشق بورز. چرا باید از زنان هرزه خیابانی صاحب بچه شوی؟... خداوند به‌دقت تو را زیر نظر دارد و هر کاری را که انجام می‌دهی می‌سنجد. گناهان شخص بدکار مانند ریسمان به دورش می‌پیچد و او را گرفتار می‌سازد. بوالهوسی او باعث مرگش خواهد شد و حماقتش او را به نابودی خواهد کشاند.» [2]

اگر ادعای پولس را بپذيريم، در اين صورت عدالت الهی مخدوش خواهد شد، كسی كه به مسيح ايمان دارد و تمام عمرش به كارهای خوب و مناسب مشغول بوده و كسی كه به مسيح ايمان دارد و مرتكب قتل و زنا و... شده است چگونه می‌توان قبول كرد كه هردوی آن‌ها (ازنظر مسيحيان) سعادتمند خواهند شد؟! در دين مبين اسلام هم آيات و روايات فراوانی، ايمان و عمل صالح را در كنار هم برای سعادت انسان‌ها لازم دانسته‌اند: «وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فيها خالِدُونَ [بقره/82]؛ و كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، اهل بهشت‏‌اند و در آن جاودانه‌‏اند.»

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه تفسيري كتاب مقدس، نامه به رومیان 3: 27 - 29.
[2]. همان، امثال سلیمان 5: 1-23.

 

 

برچسب‌ها: 
تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.