شکّى نیست که یاران پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) از امتیازات ویژه اى برخوردار بودند. آیات و وحى الهى را از زبان پیامبر مى شنیدند، معجزات آن حضرت را مى دیدند، با سخنان گهربارش پرورش مى یافتند و از الگوهاى عملى و اسوه حسنه آن حضرت بهره مند بودند.
به همین دلیل در میان آنها بزرگان و شخصیّت هاى ممتازى پرورش یافتند که جهان اسلام به وجود آنها افتخار و مباهات مى کند، ولى مسأله مهم این جاست که آیا همه صحابه بدون استثنا، افرادى مؤمن، صالح، راستگو، درستکار و عادل بودند یا در میان آنها افراد ناصالحى نیز وجود داشتند.