عرب، فرزندان خود را براي شيردادن به زنان بياباني مي‌سپردند تا كودكان آن‌ها در سرزميني با هواي خوش و آب گوارا بزرگ شوند و از فصاحت زبان باديه نشينان نيز توشه بردارند.
پيامبرصلي الله عليه وآله داراي بنيه اي نيرومند و زباني فصيح بود. ايشان تنها سه روز از مادر، شير خوردند. از آن پس، دو زن افتخار شير دادن به آن بزرگوار را پيدا نمودند:
1. ثويبه (كنيز ابولهب): وي براي چهار ماه پيامبرصلي الله عليه وآله را شير داد. نبي اكرم‌صلي الله عليه وآله تا آخرين روزهاي زندگي ثويبه به او احترام مي‌گذاشت و از كارش تقدير مي‌نمود.
2. حليمه سعديه: او از قبيله سعد بن بكر بن هوازن بود. زنان اين قبيله، دايه هايي خوب و مشهور در ميان عرب بودند. هر سال به مكه مي‌آمدند تا سرپرستي برخي كودكان را پذيرفته، آن‌ها را به ميان قبيله خود ببرند. پيامبرصلي الله عليه وآله، زماني كه اين زنان به مكه آمدند، كمي بيش از چهار ماه داشت. عبدالمطلب، او را به حليمه سپرد. نبي اسلام‌صلي الله عليه وآله، چهار يا پنج سال در ميان آنان زيست كه گاه با ظهور معجزاتي همراه بود.(238) حليمه مي‌گفت كه با آمدن پيامبرصلي الله عليه وآله، خير و بركت نيز به خانه آنان آمد. بزرگ شدن او با كودكان ديگر فرق داشت؛ هنگامي كه به نه ماهگي رسيد، به فصاحت سخن مي‌گفت. پيامبرصلي الله عليه وآله، پس از بعثت، گاه در ميان يارانش چنين مي‌گفت: «من فصيح ترين شما هستم؛ زيرا از قبيله قريش بوده و از زنان بني سعد شير خورده‌ام.» (239)