2. شعيب با ارواح قوم خود سخن مى گويد

(فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دارِهِمْ جاثِمين).(1)
«زمين لرزه آنان را فرا گرفت، و در خانه هاى خود هلاك شدند».

(الّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْباً كَأنْ لَمْ يَغْنَوا فِيهَا الّذينَ كَذَّبُوا شُعَيْباً كانُوا هُمُ الَخاسِرينَ). (2)
«گروهى كه شعيب را تكذيب كردند، تو گويى در آن ديار نبودند. گروهى كه او را تكذيب كردند، زيانكاران بودند».

(فَتَولّى عَنْهُمْ وَ قالَ يا قَومِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ آسى عَلى قَوم كافِرينَ) . (3)
«از آنان روى برتافت و گفت: اى قوم من، من پيامهاى خدايم را به شما رسانيدم و شما را نصيحت كردم .چگونه بر گروهى كه كافرند، اندوه بخورم؟».

شيوه استدلال در اين آيه با آيه هاى مربوط به قوم صالح يكى است.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . اعراف/91.
2 . اعراف/92.
3 . اعراف/93.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------