بررسى هاى پيشين دو اصل را ثابت كرد:

1. واقعيت انسان، همان نفس مجرّد و روح جاودان اوست.
2. مرگ پايان زندگى نيست، بلكه دريچه اى به جهان ديگر بوده و انسان پس از مرگ، زندگى جاودانه دارد.

اصل سومى كه آن نيز در اين بحث از اهميت والايى برخوردار است، وجود رابطه ميان اين جهان وجهان برزخ است. زيرا ممكن است تصور شود كه بين اين دو نوع زندگى، حائلى استوار، مانع از مشاهده و استماع كلمات است.

در اثبات اين اصل، از تجربيات غربيان در باره ارواح صرف نظر مى كنيم، چه،ممكن است برخى از آن آزمونها قابل اعتماد نباشد و فقط مسأله را از دريچه وحى وروايات رسول خدا و جانشينان او تعقيب مى كنيم.

آيات قرآنى از وجود رابطه بين ما و كسانى كه در جهان برزخ بسر مى برند، پرده برمى دارند و ما در اينجا برخى از اين آيات را مطرح مى كنيم تا روشن شود چگونه ميان اين دو نوع زندگى، رابطه وجود دارد و كسانى كه از پل مرگ عبور كرده و گام در جهان ديگر نهاده اند هنوز پيوند خود را با ما قطع نكرده اند (و اگر هم اين حكم قانون كلى نباشد درباره گروهى قطعى و ثابت است).