جمهوری گینه بیسائو که در غرب ترین نقطه افریقا قرار دارد . با وسعتی برابر 36125 کیلومتر مربع وسعت در شمال باینگال و در جنوب و مشرق با گینه مرز مشترک دارد . کناره های ساحل غربی آن که مشرف به اقیانوس اطلس است بریده و بعضا حالت باتلاقی دارد و از چندین جزیره برخوردار می باشد . خلیج بیسائو هم در غرب آن واقع است . آب و هوا در سواحل و جزایر غربی ، اقیانوسی ولی در سایر نقاط گرم و مرطوب می باشد . کاشو ، مانسوآ ، گبارکوروبال از رودهای این کشور می باشند .
گینه بیسائو در گذشته یکی از مراکز حمل برده بوده است . در سال 1446م گینه بیسائو بنام گینه پرتقال مستعمره پرتقال گردید . در بین سال های 1950 تا 1960م گروههای کوچک وطن پرست سازمان یافت و نهال مبارزات ضد استعماری با تاسیس حزب استقلال گینه بیسائو و جزایر دماغه سبز روئید . در سال 1974م با وساطت الجزایر ، دولت پرتقال آن را به سمیت شناخت و با کسب استقلال ، بسیاری از آوارگان باین سرزمین بازگشتند گرچه پایتخت این کشور مدینه دوبوئه نام دارد ولی مرکز حکومت آن بندر مهم بیسائو می باشد ، گینه بیسائو به 8 منطقه تقسیم شده و از شهرهای مهم آن بوآلام و کاشو را می توان نام برد . جمعیت آن بر اساس آمار سال 1990م به 962000 نفر بالغ می گردد . تیره های اقوام فولا و ماندینگو گروههای مهم قومی آن هستند . زبان رسمی پرتقالی است ولی مردم به زبان بومی « کری ئولو » (16)و چند لهجه بومی تکلم می کنند . 70% مردم مسلمان هستند .
فقدان منابع معدنی و کمبود مواد خام و منازعات قبیله ای این کشور را با[407]اقتصادی توسعه نیافته مواجه نموده است . 85% مردم به کشاورزی و دامداری مشغولند ، برنج ، خرما و بادام زمینی از محصولات آن می باشد ، ماهیگیری در سواحل و جزایر غربی این کشور رواج دارد . صنایع آن غالبا غذایی و ساختمانی است . واجد پول گینه بیسائو ، پزوست که به صد سنتاوس تقسیم می شود .
پاورقي:-----------------------------------------------------------------
16 - crioulo