25- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ أَبِى عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ عـَنْ أَبـَانِ بـْنِ تـَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَمَّا أَنْ وَجَّهَ صَاحِبُ الْحَبَشَةِ بِالْخَيْلِ وَ مـَعـَهـُمُ الْفـِيـلُ لِيـَهـْدِمَ الْبـَيـْتَ مـَرُّوا بـِإِبِلٍ لِعَبْدِ الْمُطَّلِبِ فَسَاقُوهَا فَبَلَغَ ذَلِكَ عَبْدَ الْمـُطَّلِبِ فَأَتَى صَاحِبَ الْحَبَشَةِ فَدَخَلَ الْآذِنُ فَقَالَ هَذَا عَبْدُ الْمُطَّلِبِ بْنُ هَاشِمٍ قَالَ وَ مَا يـَشـَاءُ قـَالَ التَّرْجـُمـَانُ جـَاءَ فـِى إِبـِلٍ لَهُ سـَاقـُوهـَا يـَسـْأَلُكَ رَدَّهـَا فـَقَالَ مَلِكُ الْحَبَشَةِ لِأَصـْحـَابـِهِ هـَذَا رَئِيسُ قَوْمٍ وَ زَعِيمُهُمْ جِئْتُ إِلَى بَيْتِهِ الَّذِى يَعْبُدُهُ لِأَهْدِمَهُ وَ هُوَ يَسْأَلُنِى إِطْلَاقَ إِبِلِهِ أَمَا لَوْ سَأَلَنِيَ الْإِمْسَاكَ عَنْ هَدْمِهِ لَفَعَلْتُ رُدُّوا عَلَيْهِ إِبِلَهُ فَقَالَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ لِتـَرْجـُمـَانِهِ مَا قَالَ لَكَ الْمَلِكُ فَأَخْبَرَهُ فَقَالَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ أَنَا رَبُّ الْإِبِلِ وَ لِهَذَا الْبَيْتِ رَبٌّ يـَمـْنـَعـُهُ فـَرُدَّتْ إِلَيـْهِ إِبـِلُهُ وَ انْصَرَفَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ نَحْوَ مَنْزِلِهِ فَمَرَّ بِالْفِيلِ فِى مـُنـْصـَرَفـِهِ فـَقَالَ لِلْفِيلِ يَا مَحْمُودُ فَحَرَّكَ الْفِيلُ رَأْسَهُ فَقَالَ لَهُ أَ تَدْرِى لِمَ جَاءُوا بِكَ فـَقـَالَ الْفـِيـلُ بـِرَأْسـِهِ لَا فـَقـَالَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ جَاءُوا بِكَ لِتَهْدِمَ بَيْتَ رَبِّكَ أَ فَتُرَاكَ فَاعِلَ ذَلِكَ فَقَالَ بِرَأْسِهِ لَا فَانْصَرَفَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ إِلَى مَنْزِلِهِ فَلَمَّا أَصْبَحُوا غَدَوْا بِهِ لِدُخـُولِ الْحـَرَمِ فَأَبَى وَ امْتَنَعَ عَلَيْهِمْ فَقَالَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ لِبَعْضِ مَوَالِيهِ عِنْدَ ذَلِكَ اعْلُ الْجَبَلَ فَانْظُرْ تَرَى شَيْئاً فَقَالَ أَرَى سَوَاداً مِنْ قِبَلِ الْبَحْرِ فَقَالَ لَهُ يُصِيبُهُ بَصَرُكَ أَجـْمـَعَ فـَقـَالَ لَهُ لَا وَ لَأَوْشـَكَ أَنْ يـُصـِيـبَ فَلَمَّا أَنْ قَرُبَ قَالَ هُوَ طَيْرٌ كَثِيرٌ وَ لَا أَعْرِفُهُ يـَحـْمـِلُ كـُلُّ طـَيـْرٍ فِى مِنْقَارِهِ حَصَاةً مِثْلَ حَصَاةِ الْخَذْفِ أَوْ دُونَ حَصَاةِ الْخَذْفِ فَقَالَ عَبْدُ الْمـُطَّلِبِ وَ رَبِّ عـَبـْدِ الْمـُطَّلِبِ مـَا تـُرِيـدُ إِلَّا الْقـَوْمَ حَتَّى لَمَّا صَارُوا فَوْقَ رُءُوسِهِمْ أَجْمَعَ أَلْقـَتِ الْحـَصـَاةَ فـَوَقـَعـَتْ كـُلُّ حـَصـَاةٍ عـَلَى هـَامَةِ رَجُلٍ فَخَرَجَتْ مِنْ دُبُرِهِ فَقَتَلَتْهُ فَمَا انْفَلَتَ مِنْهُمْ إِلَّا رَجُلٌ وَاحِدٌ يُخْبِرُ النَّاسَ فَلَمَّا أَنْ أَخْبَرَهُمْ أَلْقَتْ عَلَيْهِ حَصَاةً فَقَتَلَتْهُ
اصول كافى جلد 2 صفحه 337 روايت 25

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق عـليـه السـلام فـرمـود: چـون امـير حبشه لشكر خود را همراه پيلان به سوى مكه فـرسـتـاد تـا خـانـه كـعـبـه را خـراب كـند، بشتران عبدالمطلب بر خوردند و آنها را پيش رانـدند، اين خبر به عبدالمطلب رسيد. او نزد امير حبشه آمد. دربان امير در آمد و گفت : اين عـبـدالمـطـلب بـن هـاشـم است ، گفت : چه مى خواهد؟ مترجم گفت : آمده است و تقاضا دارد كه شـتـرانى را كه لشكر تو برده اند باو برگردانى ، پادشاه حبشه به اصحابش گفت : ايـن مـرد رئيس و پيشواى قومى است كه من براى خراب كردن خانه اى كه عبادتش مى كنند آمـده ام ، و او رهـا كـردن شـتـرانش را از من مى خواهد، اگر او دست بازداشتن از خراب كردن كـعـبـه را از مـن مـى خـواست . مى پذيرفتم ، شترانش را باو برگردانيد، عبدالمطلب به مـتـرجـمـش گـفت : سلطان به تو چه گفت ؟ مترجم به او گزارش داد، عبدالمطلب گفت : من صاحب شـتـر هـسـتـم و خـانـه صـاحـبـى دارد كـه آن را نـگـه مـى دارد، شـتـران را به او پس دادند و عـبـدالمـطـلب بـه جـانـب مـنـزلش ‍ بـرگـشـت . هـنـگـام مـراجـعـت بـه فـيـل بـرخـورد، بـه او گـفت : اى محمود! فيل سرش را حركت داد، به او گفت : مى دانى تو را براى چه آورده اند؟ فيل با سر اشاره كرد: نه ، عبدالمطلب گفت : تو را آورده اند تا خانه پـروردگـارت را خـراب كـنـى ، چـنـيـن كـارى را انـجـام مى دهى ؟ با سر اشاره كرد: نه ، عبدالمطلب به منزلش مراجعت كرد.
چـون صـبـح شـد، لشـكـريـان فـيـل را بـردنـد تـا وارد خـانـه شـود، فـيـل سرباز زد و امتناع ورزيد، آن هنگام عبدالمطلب به يكى از غلامانش گفت : بالاى كوه رو و بنگر تا چه بينى ، گفت : يك سياهى از طرف دريا مى بينم گفت : چشمت به همه آنها مـى رسـد؟ گفت : نه ولى نزديك است برسد، چون نزديك شد، گفت : پرنده بسيارى است كـه آنـهـا را نـمـى شـنـاسـم ، و هـر يك از آنها سنگى باندازه سنگى كه با پشت ناخن مى پرانند يا كوچكتر در منقار دارد: عبدالمطلب گفت : به پروردگار عبدالمطلب ، جز اين قوم را نـخـواهند، تا آنگاه كه بالاى سر همه لشكر قرار گرفتند، سنگ ريزه را انداختند، هر سنگريزه بر سر مردى فرود آمد و از مقعدش خارج شد و او را بكشت ، از آن لشكر جز يك مـرد جـان بـدر نبرد كه رفت و گزارش را بمردم گفت : چون گزارش را گفت پرنده سنگ ريزه را افكند و او را هم بكشت .