محمّد علي پاشا در لحظه ورود به جدّه ، از خبر مسرّت بخش قلع و قمع فرقه هاي تجاوزگر وهّابي و اخراج آنان از خاک پاک هجرت سراي پيامبر ( صلي الله عليه وآله ) آگاه شد و اين خبر بهجت انگيز موجب شد که در صدد استرداد مکّه معظّمه نيز برآيد ، از اين رو لشکر جرّاري به فرماندهي مصطفي بيک از جدّه گسيل داشت و به اعزام لشکري از مدينه و بسيج کردن بقاياي سپاه مصري به سوي مکه معظّمه فرمان داد .
لشکري که به فرماندهي احمد طوسون پاشا از مدينه منوّره حرکت نمود ، در اثناي راه با سپاه « بداي بن مضيان » و برادرش سعود مواجه شده ، طي نبرد سختي همه آنها را از ريشه و بن برکند . آنگاه با سپاهي که توسّط پدرش از جدّه گسيل شده بود ، متّحد شد و با يک حمله دليرانه گروههاي اشقيا را مجبور به فرار و عقب نشني کرد که سرانجام بقاياي وهّابيهاي مکّه به قرارگاه مستحکم « زعميم » پناه بردند .
هدف وهّابيان از پناه بردن به قرارگاه زعميم اين بود که راههاي اين قرارگاه سوق الجيشي را ببندند و در پناه موقعيّت طبيعي اين قرارگاه از هجوم لشکر پيروز محمّد علي پاشا در امان باشند . و هر از چندي به لشکر همايوني شبيخون زده ، در موقع مناسب با وهّابيان درعيّه متّحد شوند و مکّه معظّمه را باز پس گيرند .
مصطفي بيک فرمانده لشکر مصريِ اعزام شده به جدّه ، با شجاعت و دلاوري بي نظير خود سوگند ياد کرد که تا وهّابيان پليد را از قرارگاه زعميم قلع و قمع نکنم از مرکب خود پياده نخواهم شد .
آنگاه چهل تن فدايي جان برکف با خود برداشت و با حمله دليرانه خود تعداد هفت هزار وهّابي زبون را ، که مشغول تحکيم موقعيّت خود بودند ، از قرارگاه زعميم فراري داد و اين قلعه مستحکم را ضبط و تسخير نمود .