راوى گفت :يزيدبن زياد بَهْدَلى كه او را ابوالشعثاء مى گفتند، شجاعى تيرانداز بود، مقابل حضرت سيّدالشّهداء عليه السّلام به زانو در آمد و صد تير بر دشمن افكند كه ساقط نشد از آنها مگر پنج تير، در هر تيرى كه مى افكند مى گفت :
                                                    اَنَا ابْنُ بَهْدَلة ، فُرسانُ الْعَرْجَله . و سيّدالشّهداء عليه السّلام مى گفت : خداوندا! تيراو به نشان آشنا كن و پاداش او را بهشت عَطا كن . و رَجَز او در آن روز اين بود: شعر :
                                                                                                        اَنَا يَزيدٌ وَ اَبى مُهاصِرٌ
                                                    اَشْجَعُ مِنْ لَيْثٍ بِغِيْل (198) خادِرٌ(199)
                                                                                                        يا رِبّ اِنّى لِلحُسَيْنِ ناصِرٌ
                                                    وَلاِبْنِ سَعْدٍ تارِكٌ وَهاجِرٌ(200)
پس كارزار كرد تا شهيد شد.
مؤ لّف گويد:كه در (مناقب ) ابن شهر آشوب مصرع ثانى چنين است :
لَيْثٌ هَصُورٌ فىِ الْعَرينِ خادِرٌ(201) اين لطفش زيادتر است به ملاحظه (هَصُور) با (مُهاصر) و هَصُور يعنى شير بيشه . و فيروز آبادى گفته : كه يزيدبن مُهاصر از محدّثين است .