ولادت : 7 صفر سال 128 هجرى
شهادت : 25 رجب سال 182 هجرى
مدت عمر شريفش : 55 سال
نحوه شهادت : خوردن خرماى مسموم به اجبار سندى بن شاهك
امام موسى بن جعفر (عليه السلام ) مقلب به (الكاظم ) و مكنى به : (ابوالحسن ) و (ابو ابراهيم ) هفتمين پيشواى منصوص و معصوم اسلام است . آن حضرت به : (العالم ) و (العبد الصالح ) نيز ملقب است . امام كاظم عليه السلام در سياه ترين ادوار تاريخ خلافت عباسى ، امامت امت اسلام را بر عهده داشت و بخشى از دوران امامت خود را در سياهچالهاى رژيم عباسى در بغداد گذارند و سرانجام مسموم و شهيد شد.
ابن صباغ مالكى مى گويد:
( قال بعض اهل العلم : الكاظم هو الامام الكبير القدر و الاوحد، الحجة الحبر، الساهر ليلة قائما، القانع نهاره صائما،... و هو المعروف عند اهل العراق بباب الحوائج الى الله ... )
و ايضا مى گويد:
عبد الرحمن بن حجاج بجلى از اصحاب امام صادق مى گويد: روزى بر مولايم (امام صادق ) وارد شدم ، ديدم كه فرزندش (موسى ) در سمت راست حضرت قرار دارد، امام صادق دعا مى كند و او (آمين ) مى گويد. عرض كردم : فدايت شوم ؛ مى خواهم بدانم پس ‍ از شما چه كسى (امام ) است ؟ حضرت فرمود: پس از من ، فرزندم ، (موسى ) امام است .
ابن حجر عسقلانى مى نويسد:
هارون الرشيد در يكى از شبها على بن ابى طالب را در خواب ديد كه شمشيرى در دست دارد و...
هارون از خواب بيدار شد و دستور داد تا حضرت (امام موسى الكاظم ) را از زندان رها كردند...
هارون (امام كاظم ) را يك سال نزد حاكم (بصره ) زندانى نمود و از او خواست تا آن حضرت را مسموم نمايد، ولى او به چنين جنايتى دست نيالود و استعفاء داد.
( ثم كتب للسندى بن شاهك بتسليمه و امره فيه بامر، فجعل له سما فى طعامه ، و قيل فى رطب ، و مات بعد ثلاثة ايام ...(100))