آيات قرآن گواهي مي دهند كه طلب آمرزش پيامبر در حق افراد، كاملاً مؤثّر و مفيد مي باشد مانند آيه هاي زير:

1 - «وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ» [1] .
«براي گناه خود و افراد با ايمان طلب آمرزش نما.»

2 - «وَصَلِّ عَلَيْهِمْ اِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ» [2] .
«در حق آنان دعا كن، دعاي تو مايه آرامش آنها است.»
هرگاه دعاي پيامبر چنين نفعي به حال انسان دارد، چه مانعي دارد كه از او خواسته شود در حق انساني چنين دعايي كند و از طرف ديگر درخواست دعا جز درخواست شفاعت، چيز ديگري نيست.

3 - «وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ جاءوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوّاباً رَحيماً» [3] .
«اگر آنان، هنگامي كه بر خويش ستم كردند، پيش تو مي آمدند و از خداوند طلب آمرزش مي كردند و پيامبر نيز براي آنان طلب آمرزش مي كرد، خدا را توبه پذير و رحيم مي يافتند.»
مقصود از «جاءوكَ»؛ «به سوي تو مي آمدند» اين است كه: مي آمدند و درخواست دعا و طلب آمرزش از پيامبر مي كردند و اگر هدف غير از اين بود، آمدن آنان لغو مي شد و شرفيابي حضور پيامبر و درخواست دعا، خود گواه است بر انقلاب روحي، كه براي استجابت دعا زمينه را آماده مي سازد.

4 - قرآن مجيد از فرزندان يعقوب نقل مي كند كه آنان از پدر خواستند در حقشان طلب آمرزش كند و يعقوب درخواست آنان را پذيرفت و به وعده خود عمل نمود.
«قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا اِنّا كُنَّا خاطِئينَ قال سَوفَ اَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبّي» [4] . «گفتند: پدرجان! در حق ما طلب آمرزش كن، ما خطاكار بوديم، و او گفت: به همين زودي براي شما طلب آمرزش خواهم كرد.»
همه اين آيات، حاكي از آن است كه طلب دعا از پيامبر و ديگر صالحان، كه همان طلب شفاعت است، از نظر موازين اسلامي كوچكترين ايرادي ندارد. و روايات درخواست دعا از صالحان را براي فشرده گويي نقل نكرديم.
* * *
[1] محمد: 19.
[2] توبه: 103.
[3] نساء: 64.
[4] يوسف: 96.