جنگ بدر به پايان رسيد، و كفّار قريش با دادن هفتاد كشته و هفتاد اسير پا به فرار نهادند. پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)اسلام دستور داد كشته هاى مشركان را در چاهى بريزند و وقتى اجساد آنان در ميان چاه ريخته شد، آنان را يك يك به نام صدا زد و گفت: اى عُتْبه،اى شَيْبه،اى اميه،اى ابو جهل و... آيا آنچه را كه پروردگار شما وعده داده بود، حق و پابرجا يافتيد؟! من آنچه را كه پروردگارم وعده كرده بود حق و حقيقت يافتم. در اين موقع گروهى از مسلمانان به پيامبر گفتند: آيا كسانى را كه مرده اند صدا مى زنيد؟! پيامبر فرمود: شماها از آنان شنواتر نيستيد، لكن آنان قدرت بر جواب ندارند.

ابن هشام مى گويد: پيامبر در آن لحظه خطاب به مقتولين كشته شدگان كفار قريش فرمود:
ـ چه بستگان بدى براى پيامبر بوديد؟! مرا تكذيب كرديد، در حاليكه ديگران مرا تصديق نمودند; مرا از زادگاهم بيرون كرديد، در حاليكه مردم ديگر مرا پناه دادند; با من به جنگ برخاستيد ولى ديگران مرا كمك كردند. آيا آنچه را كه پروردگار وعده كرده بود حق و پا برجا يافتيد؟!