در صحيح بخاري باب خاصي براي پناه بردن به خدا از عذاب قبر «بَاب التَّعَوُّذِ من عَذَابِ الْقَبْرِ» وجود دارد كه خود رسول خدا صلي الله عليه وآله از عذاب قبر به خداوند پناه برده است و در اين باره به دو روايت آن اشاره مي‌كنيم. 
روايت اول:
حدثنا مُعَلًّی حدثنا وُهَيْبٌ عن مُوسَی بن عُقْبَةَ قال حَدَّثَتْنِي ابْنَةُ خَالِدِ بن سَعِيدِ بن الْعَاصِ أنها سَمِعَتْ النبي صلی الله عليه وسلم وهو يَتَعَوَّذُ من عَذَابِ الْقَبْرِ. 
از دختر خالد نقل مي‌كند كه از پيامبر صلی الله عليه وسلم شنيد كه حضرت از عذاب قبر به خدا پناه مي‌برند . [106]
روايت دوم:
حدثنا مُسْلِمُ بن إبراهيم حدثنا هِشَامٌ حدثنا يحيی عن أبي سَلَمَةَ عن أبي هُرَيْرَةَ ر ضي الله عنه قال كان رسول اللَّهِ صلی الله عليه وسلم يَدْعُو اللهم إني أَعُوذُ بِكَ من عَذَابِ الْقَبْرِ وَمِنْ عَذَابِ النَّارِ وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ.
ابوهريره گفت : پيامبر صلی الله عليه وسلم اين‌گونه دعا مي‌كردند : خدايا به تو پناه مي‌برم از عذاب قبر و عذاب دوزخ و فتنه زنده شدن و مردن و فتنه مسيح دجال.[107]
نتيجه اين روايات اين است كه لازمه عذاب در قبر، حيات و زنده بودن در قبر است؛ چرا كه عذاب بدون حيات امكان ندارد پس مرده در قبر حيات دارد.