قسمت چهارم اين نوشتار را به نقل ادله حيات پس از مرگ قرار مي‌دهیم.
بررسي اين ادله از آن جهت اهميت دارد كه وقتي حيات پس از مرگ ثابت شود ، ديگر لفظ «ميت» كه وهابيون روي آن تكيه فراوان داشتند از كار افتاده و شنيدن مردگان بعد از مرگ با همين استدلال ممكن مي‌شود.
ابن قتيبة مي‌گويد : 
وهذه أشياء مشهورة كأنها عيان فإذا جاز أن يكون هؤلاء الشهداء أحياء عند ربهم يرزقون وجاز أن يكونوا فرحين ومستبشرين فلم لا يجوز أن يكون أعداؤهم الذين حاربوهم وقتلوهم أحياء في النار يعذبون وإذا جاز أن يكونوا أحياء فلم لا يجوز أن يكونوا يسمعون وقد أخبرنا رسول الله صلی الله عليه وسلم وقوله الحق.
سالم بودن اجساد شهدا و حياتشان اينقدر مشهور است كه گويا آشكار و ثابت است ، پس اگر ثابت باشد كه شهدا زنده هستند و نزد پروردگارشان روزي مي‌خورند و خوشحال و مستبشر هستند؛ پس چرا جايز نباشد كه دشمنان آنها كه با آنها جنگيدند و آنها را كشتند در آتش جهنم زنده باشند و عذاب شوند و اگر جايز باشد كه زنده باشد چرا جايز نباشد كه بشنوند و حال اين است كه رسول الله صلي الله عليه وسلم شنيدن آنها را به ما خبر داده است و حق فرمايش حضرت است . [75]
بنا براين ، اگر ثابت شود كسي بعد از مرگ زنده شده است ، ديگر نمي‌توان به صورت مطلق حكم به عدم سماع وي كرد.
ادله حيات پس از مرگ را از نظر قرآن و روايات بررسي مي‌كنيم: