همان گونه كه ديديم عباسيان در سال 100 هـ.ق رسماً دعوت خود را آغاز كردند و اين يعني در اوج حكومت هشام (105ـ 125 هـ.ق). روشن است كه داعيان عباسي كه امامت خود را ادامه‏ي امامت حضرت علي، امام حسن، امام حسين علیهم السلام و محمد بن حنفيه مي‏دانستند، تلاش مي‏كردند تا براي تقويت موضع خود، به فضائل اهل‏بيت علیهم السلام دست بياويزند و اين همان چيزي بود كه هشام به هيچ وجه زير بار آن نمي‏رفت؛ زيرا كه گذشته از آنكه امويان اساسا با آل علي علیه السلام دشمني داشتند، عباسيان را نيز دشمن بزرگ خود مي‏دانستند، از اينرو از گسترش فضائل اهل‏بيت علیهم السلام با شدتي بيشتر از گذشته، جلوگيري مي‏كردند.