ما معتقديم: در قيامت پيامبران و امامان معصوم و اولياء الله بعضي از گنهكاران را به اذن خدا شفاعت مي كنند و مشمول عفو الهي مي گردند، ولي فراموش نكنيم كه اين اذن تنها براي كساني است كه پيوندهاي خود را از خدا و اولياء الله قطع نكرده باشند، بنابراين شفاعت بي قيد و شرط نيست، آن نيز نوعي رابطه با اعمال و نيات ما دارد.
«و لا يشفعون الا لمن ارتضي، آنها جز براي كسي كه خدا راضي به شفاعت اوست، شفاعت نمي كنند!» [1] .
و چنانكه در گذشته نيز اشاره شد «شفاعت » راهي است براي تربيت انسان و وسيله اي ست براي جلوگيري از غوطه ور شدن در گناه و قطع تمام پيوندها و روابط از اولياء الله به انسان مي گويد اگر آلوده گناه هم شده اي، از همان جا باز گرد و بيش از اين گناه مكن!
به يقين مقام «شفاعت عظمي » از آن پيامبر اسلام (ص) است و بعد از او ساير پيامبران و امامان معصوم و حتي علما و شهدا و مؤمنان عارف و كامل و از آن فراتر قرآن و اعمال صالحه نيز براي بعضي شفاعت مي كنند.
در حديثي از امام صادق (ع) مي خوانيم: «ما من احد من الاولين و الآخرين الا و هو يحتاج الي شفاعة محمد (ص) يوم القيامة، هيچ كس از اولين و آخرين نيست مگر اين كه نياز به شفاعت محمد (ص) در قيامت دارد!» [2] .
در حديث ديگري در كنز العمال از پيامبر اكرم (ص) آمده است: «الشفعاء خمسة: القرآن و الرحم و الامانة و نبيكم و اهل بيت نبيكم، در روز قيامت پنج شفيع وجود دارد: قرآن، صله رحم، امانت و پيامبر شما و اهل بيت او». [3] در حديث ديگري از امام صادق (ع) مي خوانيم: «اذا كان يوم القيامة بعث الله العالم و العابد، فاذا وقفا بين يدي الله عز و جل قيل للعابد انطلق الي الجنة، و قيل للعالم قف تشفع للناس بحسن تاديبك لهم، روز قيامت كه مي شود خداوند «عالم » و «عابد» را مبعوث مي كند، هنگامي كه در پيشگاه خداوند متعال قرار مي گيرند، به «عابد» گفته مي شود: به سوي بهشت برو!و به عالم گفته مي شود: بايست و براي مردم به خاطر تربيت خوبي كه نسبت به آنها داشتي شفاعت كن!» [4] .
اين حديث اشاره لطيفي نيز به فلسفه شفاعت دارد.
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره انبياء، آيه 28.
[2] بحار، جلد 8، صفحه 42.
[3] كنز العمال، حديث 39041 (جلد 14، صفحه 390).
[4] بحار، جلد 8، صفحه 56، حديث 66.