در زمان قاجاريه بيش از نود درصد مردم ايران بي سواد بودند. يك سري از اعتقادات ديگر، معتقدات خرافي است يعني اوهام و خرافاتي كه رنگ و بوي مذهب به خود گرفته و در ميان عام هم به شدت رسوخ كرده و هر كس با او (آن) از سر ناسازگاري در مي آمد به شدت مورد لعن و تكفير قرار مي گرفت و دسته ديگري از معتقدات همان اوهام و خرافات خاص جامعه هاي عقب افتاده بود. [1] . 
پاورقي ها: ------------------------------------------------------------------------------------
[1] علي اصغر شميم - ايران در دوره سلطنت قاجار. تهران انتشارات مدبر 1375 - ص 3 -272.