كسروي هم به وجود خدا معتقد بوده است و همه زندگي پس از مرگ ولي با ديد و اعتقاد ويژه ي خود. او در اين باره چنين نوشته است: «... بي گمان جهان را پديد آورنده و گرداننده اي هست... ما نمي دانيم جهان كي پديد آمده، ولي اين را مي دانيم كه به خود پديد نيامده است... آنچه ما را راه مي نمايد اين جهان است، مي رساند كه او دانا و توانا است و از چگونگي خدا كسي را دانشي نيست...» [1] و نيز در جاي ديگر گويد: «مرگ آدمي پايان زندگي او نيست، و زندگاني ديگري جهان را در پي است، ولي اين جهان و آن جهان به هم پيوسته و كارهاي نيك و سودمند، كه مايه ي آبادي اين جهان و نيكي اين زندگي باشد، در آن جهان نيز مايه ي خشنودي روان خواهد بود.» [2] بنابراين كسرويزندگي پس از مرگ و معاد را روحاني و دنباله همين زندگي مي دانسته است بدون اينكه چگونگي آن را توصيف كند.
پاورقي ها: -----------------------------------------------------------------------
[1] كسروي: ورجاوند بنياد، چاپ تهران، 48 ص 8 و 18.
[2] كسروي: ما چه مي خواهيم، همان، اقتباس از ماهنامه پيمان شماره ارديبهشت 19 ص 160.