در بهائيت هر كس كه دلي را غمگين كند و انساني را محزون نمايد بخاطر اين گناه جريمه سنگيني را بايد بپردازد. اين جريمه نوزده مثقال طلا تعيين شده است!
اين محزون ساختن ممكن است به هر وسيله اي مثل جدال و نزاع و زد و خورد يا زخم زبان و تهمت و افترا و تمسخر و... بوقوع پيوندد ليكن بايد اين جريمه توسط خاطي پرداخت شود. در بادي امر از اين همه عطوفت كه در بهائيت نسبت به انسانها به عمل آمده شگفت زده مي شويم و به تحقيق بيشتر مي پردازيم:
متن حكم در اقدس چنين است:
«من يحزن احدا فله ان ينفق تسعه عشر مثقالا من الذهب هذا ما حكم به مولي العالمين»!
هر كس، ديگري را محزون سازد بر او واجب است كه نوزده مثقال طلا انفاق كند. اين آن چيزي است كه مولاي جهانيان به آن حكم داده است!
در اين حكم تامل مي كنيم تا ابعادش را بهتر متوجه شويم:
1- جريمه محزون ساختن يك نفر، نوزده مثقال طلاست كه به پول امروز يك ميليون و هشتصد هزار تومان است. لذا هر بهائي كه كسي را محزون كند بايد اين مبلغ را بپردازد.
2- همين بهائي اگر مرتكب فحشاء شود و زنا كند بايد نه مثقال طلا يعني به پول امروز هشتصد هزار تومان بپردازد. پس جريمه زنا كردن هشتصد هزار تومان ولي جريمه محزون ساختن يك ميليون و هشتصد هزار تومان است!
3- جريمه زنا را بايد به بيت العدل داد اما در اقدس ذكر نشده كه جريمه محزون ساختن را به چه كسي بايد پرداخت لذا اين گزينه ها مطرح است:
الف: اين جريمه هم مثل زنا به بيت العدل پرداخت شود.
ب: اين جريمه به خود محزون شده پرداخت شود.
ج: اين جريمه به ديگران انفاق شود.
در اينكه كدام گزينه درست است اقدس ساكت است.
4- آيا هر محزون ساختني مشمول جريمه است؟ گاهي طرف خطائي كرده كه بايد تنبيه يا محزون شود باز هم بايد براي محزون كردن او بايد يك ميليون و هشتصد هزار تومان پرداخت نمود؟ اقدس ساكت است.
5- حزن يك امر قلبي است چگونه اندازه گيري مي شود؟ از خود طرف بايد بپرسيم يا از چهره يا گريه يا ناله اش بايد بفهميم بعد يك ميليون و هشتصد هزار تومان بپردازيم؟!
6- وقتي در يك برخورد كسي را چند بار محزون نمودند بايد جريمه را چند برابر نمايند يا همان يك بار كافي است؟!
7- كسي كه گروهي را يا يك شهر يا يك ملتي را محزون ساخت به تعداد همه بايد جريمه بپردازد؟!
8- آيا پرداخت پول به بيت العدل بابت يك گناه عامل پيشگيري از وقوع جرم مي تواند باشد و در جلوگيري از محزون ساختن افراد موثر است!؟
9- اگر كسي توانائي مالي نداشت و دائما افراد را محزون كرد تكليف او چيست؟!
ظاهرا خود ميرزا متوجه اين مشكلات شده و زود چاره جوئي كرده است:
«انه قد عفي عنكم في هذا الظهور»
يعني اين جريمه از شما براداشته شد!!
بهائي مي پرسد:
پس فايده ذكر اين حكم چيست؟:
آيا با اين معاف كردن جريمه، ديگر محزون ساختن مجاز است؟!
آيا اصلا جريمه از ابتدا بي معنا بود و نبايد جريمه پرداخت شود؟!
يا در ظهورهاي قبلي اين حكم جريان داشت ولي در اين ظهور برداشته شد؟!
يا اصلا از ابتدا اشتباه كرديم كه گفتيم حالا با برداشتنش جبران اشتباه مي كنيم؟!
يا اين حرف ها فقط مانوري براي ارائه چهره انسان دوستانه بوده و فايده ديگري ندارد؟!
يا...