20- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جـَابـِرٍ قـَالَ أَتـَى رَجـُلٌ رَسُولَ اللَّهِ ص فَقَالَ إِنِّى رَجُلٌ شَابٌّ نَشِيطٌ وَ أُحِبُّ الْجِهَادَ وَ لِى وَالِدَةٌ تَكْرَهُ ذَلِكَ فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ ص ارْجِعْ فَكُنْ مَعَ وَالِدَتِكَ فَوَ الَّذِى بَعَثَنِى بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَأُنْسُهَا بِكَ لَيْلَةً خَيْرٌ مِنْ جِهَادِكَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ سَنَةً
اصول كافى ج : 3 ص : 237 رواية : 20

ترجمه روايت شريفه :
جـابـر گـويـد: مـردى خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: من جوانى با نـشاطم و جهاد را دوست دارم ولى مادرى دارم كه نمى خواهد به جهاد روم . پيغمبر صلى الله عـليـه و آله بـاو فـرمـود: بـاز گرد و همراه مادرت باش ، سوگند به آنكه مرا به حق نبوت مبعوث فرموده ، كه انس گرفتن يك شب او با تو از جهاد يكسالت در راه خدا بهتر است .