19- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عـَنْ أَبـِيـهِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى جَعْفَرٍ ع هَلْ يَجْزِى الْوَلَدُ وَالِدَهُ فَقَالَ لَيْسَ لَهُ جَزَاءٌ إِلَّا فِى خـَصـْلَتـَيـْنِ يـَكـُونُ الْوَالِدُ مـَمـْلُوكـاً فـَيـَشـْتَرِيهِ ابْنُهُ فَيُعْتِقُهُ أَوْ يَكُونُ عَلَيْهِ دَيْنٌ فَيَقْضِيهِ عَنْهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 237 رواية : 19

ترجمه روايت شريفه :
سدير گويد: به امام جعفر صادق (ع ) عرض كردم : آيا فرزند مى تواند پدرش را پاداش دهـد؟ (و زحـمـات او را جبران كند) فرمود: پاداشى براى پدر نيست جز در دو صورت : 1 ـ پدر برده باشد و پسر او را بخرد و آزاد كند. 2 ـ پدر بدهى داشته باشد و پسر آن را بپردازد،