12- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنـَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ يَزِيدَ قَالَ كَتَبْتُ جُعِلْتُ لَكَ الْفـِدَاءَ تـُعـَلِّمـُنـِى مـَا الْفَائِدَةُ وَ مَا حَدُّهَا رَأْيَكَ أَبْقَاكَ اللَّهُ تَعَالَى أَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ بِبَيَانِ ذَلِكَ لِكـَيـْلَا أَكـُونَ مـُقِيماً عَلَى حَرَامٍ لَا صَلَاةَ لِى وَ لَا صَوْمَ فَكَتَبَ الْفَائِدَةُ مِمَّا يُفِيدُ إِلَيْكَ فِى تِجَارَةٍ مِنْ رِبْحِهَا وَ حَرْثٍ بَعْدَ الْغَرَامِ أَوْ جَائِزَةٍ
اصول كافى جلد 2 صفحه 500 روايت 12

ترجمه روايت شريفه :
احـمد بن محمد بن عيسى بن يزيد گويد: به حضرت (امام هشتم يا نهم و يا دهم ) نوشتم : قربانت گردم ، به من بياموز فايده چيست ؟ و اندازه آن كدامست ؟ و راءى شما چيست ؟ خداى تـعـالى شـمـا را بـاقـى دارد تـقـاضـا دارم بـا پـاسـخ ايـن سوال بر من منت گذارى تا در حرام زندگى نكنم كه نماز و روزه ام درست نباشد. حضرت نوشت : فايده چيزى است كه از سود تجارت بتو رسد و از زراعت بعد از وضع مخارج يا جـائزه اى كـه بـه ديـگـرى بـدهـى (يـا جـائزى كـه بـتـو رسـد) (پـس بـنـابـر مـعـنـى اول جـايـزه خـمـس نـدارد و جـزو مـخارج است و بنابر معنى دوم خمس دادن آن واجبست و در اين صـورت بـه مـعـنـى گـرفـتـن جـايـزه اسـت ولى در صـورت اول به معنى دادن آن ).