1- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عـَنْ أَبـِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَرَ الْيَمَانِيِّ عَنْ أَبـَانِ بـْنِ أَبـِى عـَيَّاشٍ عـَنْ سـُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع يَقُولُ نَحْنُ وَ اللَّهِ الَّذِيـنَ عـَنـَى اللَّهُ بـِذِى الْقـُرْبـَى الَّذِينَ قَرَنَهُمُ اللَّهُ بِنَفْسِهِ وَ نَبِيِّهِ ص فَقَالَ ما أَفـاءَ اللّهُ عـَلى رَسـُولِهِ مـِنْ أَهـْلِ الْقُرى فَلِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِى الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمـَس اكـِيـنِ مـِنَّا خـَاصَّةً وَ لَمْ يَجْعَلْ لَنَا سَهْماً فِى الصَّدَقَةِ أَكْرَمَ اللَّهُ نَبِيَّهُ وَ أَكْرَمَنَا أَنْ يُطْعِمَنَا أَوْسَاخَ مَا فِى أَيْدِى النَّاسِ
اصول كافى جلد 2 صفحه 491 روايت 1

ترجمه روايت شريفه :
سليم بن قيس گويد: شنيدم اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمود: به خدا ما هستيم كسانى كـه خـدا از ذى القـربى (خويشان پيغمبر) قصد فرموده و آنها را همدوش خود و پيغمبرش سـاخـته و فرموده است : (((هر چه را خدا از اموال مردم دهكده ها به پيغمبرش برگشت داده ، از آن خـدا و پـيـغـمـبـر و خـويـشـان او و يـتيمان و بى چيزان است 7 سوره 59 ـ))) اين سهم مخصوص ماست و براى ما از صدقه (زكاة واجب ) سهمى قرار نداد، خدا پيغمبرش را و ما را گرامى داشت از اين كه چزك و فضول مال مردم را بما بخوراند (زيرا مالى كه به عنوان زكـوة پـرداخـت مـى شـود، چـرك و فـضـول اسـت كـه از اصل مال گرفته مى شود و آن مال مزكى و مصفا مى گردد).