6- مـُحـَمَّدُ بـْنُ أَبـِى عـَبـْدِ اللَّهِ عـَنْ أَبـِى عـَبـْدِ اللَّهِ النَّسـَائِيِّ قـَالَ أَوْصـَلْتُ أَشـْيـَاءَ لِلْمـَرْزُبـَانـِيِّ الْحـَارِثـِيِّ فـِيهَا سِوَارُ ذَهَبٍ فَقُبِلَتْ وَ رُدَّ عَلَيَّ السِّوَارُ فَأُمِرْتُ بِكَسْرِهِ فـَكـَسـَرْتُهُ فَإِذَا فِى وَسَطِهِ مَثَاقِيلُ حَدِيدٍ وَ نُحَاسٍ أَوْ صُفْرٍ فَأَخْرَجْتُهُ وَ أَنْفَذْتُ الذَّهَبَ فَقُبِلَ
اصول كافى جلد 2 صفحه 456 روايت 6

ترجمه روايت شريفه :
ابـوعبدالله نسائى گويد: چيزهائى از جانب مرزبانى حارثى (بناحيه مقدسه ) رسانيدم كه در ميان آنها دست بند طلائى بود. همه پذيرفته شد و دست بند به من رد شد و ماءمور بـه شـكـسـتـنـش شدم ، من آن را شكستم در ميانش چند مثقال آهن و مس يا قلع بود، من آنها را خارج ساختم و فرستادم ، پذيرفته شد.