حدیث شماره 5
5- وَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ع قَالَ كَانَ عَلِيٌّ ع كَثِيراً مَا يَقُولُ مَا اجْتَمَعَ التّيْمِيّ وَ الْعَدَوِيّ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ ص وَ هُوَ يَقْرَأُ إِنّا أَنْزَلْنَاهُ بِتَخَشّعٍ وَ بُكَاءٍ فَيَقُولَانِ مَا أَشَدّ رِقّتَكَ لِهَذِهِ السّورَةِ فَيَقُولُ رَسُولُ اللّهِ ص لِمَا رَأَتْ عَيْنِي وَ وَعَى قَلْبِي وَ لِمَا يَرَى قَلْبُ هَذَا مِنْ بَعْدِي فَيَقُولَانِ وَ مَا الّذِي رَأَيْتَ وَ مَا الّذِي يَرَى قَالَ فَيَكْتُبُ لَهُمَا فِي التّرَابِ تَنَزّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبّهِمْ مِنْ كُلّ أَمْرٍ قَالَ ثُمّ يَقُولُ هَلْ بَقِيَ شَيْءٌ بَعْدَ قَوْلِهِ عَزّ وَ جَلّ كُلّ أَمْرٍ فَيَقُولَانِ لَا فَيَقُولُ هَلْ تَعْلَمَانِ مَنِ الْمُنْزَلُ إِلَيْهِ بِذَلِكَ فَيَقُولَانِ أَنْتَ يَا رَسُولَ اللّهِ فَيَقُولُ نَعَمْ فَيَقُولُ هَلْ تَكُونُ لَيْلَةُ الْقَدْرِ مِنْ بَعْدِي فَيَقُولَانِ نَعَمْ قَالَ فَيَقُولُ فَهَلْ يَنْزِلُ ذَلِكَ الْأَمْرُ فِيهَا فَيَقُولَانِ نَعَمْ قَالَ فَيَقُولُ إِلَى مَنْ فَيَقُولَانِ لَا نَدْرِي فَيَأْخُذُ بِرَأْسِي وَ يَقُولُ إِنْ لَمْ تَدْرِيَا فَادْرِيَا هُوَ هَذَا مِنْ بَعْدِي قَالَ فَإِنْ كَانَا لَيَعْرِفَانِ تِلْكَ اللّيْلَةَ بَعْدَ رَسُولِ اللّهِ ص مِنْ شِدّةِ مَا يُدَاخِلُهُمَا مِنَ الرّعْبِ
اصول كافى جلد 1 صفحه: 363 رواية: 5
ترجمه :
على عليه السلام غالبا مى فرمود كه: هرگاه تيمى و عدوى (ابوبكر و عمر) خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله بودند و آن حضرت سوره (((انا انزلناه))) را با خشوع و گريه تلاوت مى فرمود، مى گفتند: چقدر در اين سوره دلت مى سوزد، پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمود: براى آنچه چشمم (فرشتگان را در شب قدر) ديده و دلم (به آن امر محكم را در آنشب) فهميده و نيز براى آنچه دل اين شخص (على عليه السلام) پس از من در مى يابد آنها{P - نسبت به على عليه السلام نفرمود كه با چشم مى بيند، زيرا چنانكه در سابق ذكر شد، امام عليه السلام ملائكة را در شب قدر بچشم نمى بيند، بلكه تنها صداى آنها را مى شنود.}
مى گفتند: مگر شما چه ديده ئى و او چه مى بيند؟ حضرت براى آنها روى خاك مى نوشت (((تنزل الملائكة و الروح فيها باذن ربهم من كل امر))) سپس مى فرمود: پس از اينكه خداى عزوجل فرمايد (((هر امرى))) ديگر چيزى باقى مى ماند؟ مى گفتند: نه، مى فرمود مى دانيد آنكه هر امرى بر او نازل مى شود كيست؟ مى گفتند: تو هستى اى رسول خدا، مى فرمود: آرى، اما شب قدر بعد از من هم مى باشد؟ مى گفتند آرى، مى فرمود: در شبهاى قدر پس از من هم آن امر نازل مى شود؟ مى گفتند: آرى. مى فرمود: به چه كسى نازل مى شود؟ مى گفتند: نمى دانيم، پيغمبر دست بر سر من مى گذاشت و مى فرمود: اگر نمى دانيد، بدانيد، آن شخص پس از من اين مرد است، سپس آن دو نفر شب قدر را بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى شناختند، به واسطه هراس سختى كه در دل آنها ميافتاد.