همان‌گونه كه از تعريف لغوي استفاده شد، غلو به معناي تجاوز از حد به كار رفته است؛ حال ببينيم حد و ميزان چيست كه تجاوز از آن غلو است و نرسيدن به آن تقصير. در اينجا چهار احتمال وجود دارد؛
1 - مراد از حد و ميزان، عرف باشد؛ يعني هر چه زايد بر فهم عرف باشد غلو است. لكن اين احتمال باطل بوده و انسان دين‌دار هرگز آن را قبول نمي‌كند، بلكه اين ميزان براي كساني است كه «لاييك» بوده و براي دين ارزشي قايل نيستند.
2 - مراد از آن، منزلت صحابه باشد؛ به اين معنا كه براي صحابه منزلتي قايل شويم كه براي غير آن‌ها نيستيم و غلو را به ميزان آن منزلت يا بالاتر از آن حد براي غير صحابه بدانيم. براي اين ميزان و حد نيز دليلي نداريم، بلكه اين ميزان از بارزترين مصاديق مصادره به مطلوب است؛ يعني دليل، عين مدعا است.
3 - مراد از حد و ميزان، مطالبي باشد كه علماي اهل سنت از كتاب و سنت مي‌فهمند. كه اين احتمال هم بدون دليل است؛ زيرا چه مستندي در دست است كه ميزان و حد، فهم طايفه‌اي از امت باشد.
4 - مراد از حد و ميزان خود كتاب و سنت باشد كه همين احتمال صحيح است و عقل و قرآن و سنت نيز آن را تاييد مي‌كند.