در تعريف بدعت و بيان مفهوم اصطلاحي آن گفتيم كه اين واژه در اصطلاح از سه ركن برخوردار است: وارد كردن چيزي در دين به زياده يا نقيصه؛ يعني كم كردن يا زياد كردن عملي از اعمال. و ديگري دعوت كردن به اين امر و شايع كردن آن. و ركن سوم آن است كه دليل و اصلي عام يا خاص براي آن در دين و شريعت نباشد؛ حال اگر بخواهيم براي «بدعت» واقعي و حقيقي در اصطلاح مصداق و مواردي بيان كنيم بايد به اعمال و رفتار و سيره خلفا در همان عصر سلف و علي الخصوص صحابه مراجعه نماييم كه مي‌توان براي آن نمونه‌ها بسياري پيدا كرد. اينك به برخي از آن‌ها اشاره مي‌كنيم: