بي‌شك اساس دعوت انبيا، توحيد و نفي شرك و بت‌پرستي بوده است. قرآن كريم به اين هدف اساسي انبيا اشاره نموده، مي‌فرمايد: «ولقدْ بعثْنا في كل امه رسولا ان اعْبدوا الله»؛(10) «و هر آينه در هر امتي پيامبري فرستاديم تا آنان را به عبادت خدا دعوت نمايند.»
دعوت به توحيد، اساس و هدف اساسي بعثت پيامبر اسلام‌صلي الله عليه وآله بوده است. پيامبرصلي الله عليه وآله در حديثي مي‌فرمايد: «امرت ان اقاتل الناس حتي يشهدوا ان لا اله الا الله وان محمدا رسول الله ويقيموا الصلاه ويوتوا الزكاه فاذا فعلوا ذلك عصموا مني دمآءهم واموالهم الا بحق الاسلام وحسابهم علي الله»؛(11) «من مامور شدم كه با مردم بجنگم تا شهادت به وحدانيت خدا و رسالت محمد دهند، نماز برپا دارند و زكات بپردازند و هر گاه چنين كنند خون و اموالشان محفوظ است جز به حق اسلام و حسابشان با خداوند است.»
مورد نزاع و بحث با وهابيان آن است كه چه عملي شرك و چه عملي نشانه توحيد است؟ ما در اين بحث اثبات خواهيم كرد، مصاديقي كه وهابيان شرك مي‌دانند، نه تنها شرك نبوده بلكه در راستاي توحيد است.