وهابيان با ديدگاه خاصي كه در ميزان شرك و توحيد دارند، بسياري از اعمال مسلمين؛ از قبيل تبرك، استعانت از ارواح اولياي الهي و... را شرك مي‌دانند، و عاملان به آن را مشرك مي‌خوانند، و به تبع آن، خون و اموالشان را حلال مي‌شمرند. آنان تا آنجا پيش مي‌روند كه ذبيحه آنان را حرام مي‌دانند. ولي در مقابل، مسلمانان عالم با مباني خاصي كه از راه عقل و قرآن و روايات معتبر كسب كرده‌اند اين مصاديق و اعمال را نه تنها شرك ندانسته، بلكه مستحب و در راستاي توحيد مي‌دانند. در اينجا به بررسي موضوع فوق مي‌پردازيم: