چهارم ـ بِلالِ بْنِ رِياح مؤ ذّن حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلّم ، مادرش ‍ جُمانَة ، كُنْيَتش ابو عبداللّه و ابوعمر و از سابقين در اسلام است و در بدر و اُحُد و خندق و ساير مـَشـاهـد بـا حـضـرت رسـول صـلى اللّه عـليـه و آله و سـلّم بـوده و نـقـل شـده كـه (شـيـن ) را (سـيـن ) مـى گـفـت و در روايـت اسـت كـه (سـيـن ) بـلال نـزد حـق تـعـالى (شـين ) است .(417) و از حضرت صادق عليه السّلام مـروى اسـت كـه فـرمـود: خـدا رحـمـت كـنـد بـلال را كـه مـا اهل بيت را دوست مى داشت و او بنده صالح بود و گفت اذان نمى گويم براى اَحَدى بعد از رسـول خـدا صـلى اللّه عـليـه و آله و سـلّم پـس از آن روز تـرك شـد (حـَىَّ عـَلى خـَيـْر الْعـَمـَلِ)(418) و شـيـخ مـا در (نـفـس الرّحـمـن ) نـقـل كـرده كـه چـون بـلال از حـبـشـه آمـد در مـدح حـضـرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلّم خواند:
شعر :
                                                  اره بره كنكره
                                                                                                    كرا كرامندره
حـضـرت فـرمـود بـه حـَسـّان كـه مـعـنـى ايـن شـعـر بـالا را بـه عـربـى نقل كن . حَسّان گفت :
شعر :
                                                  اِذِ الْمَكارِمُ فى آف اقِن ا ذُكِرَتْ
                                                                                                    فَاِنَّما بِكَ فينا يُضْرَبُ الْـمَثَلُ(419)شعر :
وفات كرد بلال در شام به طاعون در سنه 18 يا سنه 20 و در باب صغير مدفون شد. فقير گويد: اينك قبر او مزارى است مشهور و من به زيارت او رفته ام .