وقتي حسينعلي در سال 1309 هجري قمري از دنيا رفت، جسدش را در دو كيلومتري شمال عكا (بهجه) به خاك سپردند، طبق دستور حسينعلي بهاء، اغنام الله (گوسفندان خدا، يعني مردم بهايي) موظفند وقت عبادت و پرستش تنها رو به قبر او در عكا متوجه شوند (و آنجا را قبله خود قرار دهند) و توجهشان هنگام عبادت به حسينعلي بهاء باشد.
محمدعلي قائيني يكي از مبلغين بهائي (وفات يافته سال 1342 هجري قمري) در كتاب دروس الديانة كه براي شاگردان مدرسه ي بهائيت نوشته در درس نوزدهم مي گويد: «قبله ي ما اهل بهاء روضه ي مباركه در مدينه (شهر) عكا (از شهرهاي اسرائيل فعلي) است كه در وقت نماز خواندن بايد رو به آن بايستيم و قلبا متوجه به جمال قدم جل جلاله (ميرزا بهاء) و ملكوت ابهي باشيم!»
حسينعلي در كتاب اقدس صفحه 3 سطر 18 نيز خو را قبله ي طاعت و عبادت و مدار طواف ارواح و فرشتگان و مصدر امر همه ي موجودات سماوي و ارضي دانسته است، آنجا كه گويد: «و اذا اردتم الصلوة ولوا وجوهكم شطري الاقدس المقام الذي جعله الله مطاف الملاء الاعلي و مقبل اهل مدائن البقاء و مصدر الامر لمن في الارضين و السماوات».
در كتاب هشت بهشت [1] صفحه ي 32 مذكور است:
«قبله در اوقات پنجگانه ي نماز، نقطه ي مطلع آفتاب حقيقت است كه شيراز باشد و اگر در عين ظهر بخواهد به (آيه) «شهد الله» اكتفا كند، قبله جرم شمس است، و در ظهور «من يظهره الله» قبله نفس آن حضرت مي شود و با آن دور مي زند، چنان كه سايه با آفتاب دور مي زند». [2] .
از اين مطلب استفاده مي شود كه قبله ي بابيان و بهائيان فرق دارد، با توجه به اين كه بابيان حسينعلي بهاء را به عنوان «من يظهره الله» قبول ندارند.
* * *
[1] مؤلف كتاب هشت بهشت كه در فلسفه ي احكام و شرح حال عده اي از فضلاي بابيه نوشته شده و در 330 صفحه به اضافه 18 صفحه مقدمه، چاپ شده معلوم نيست به قول استاد علامه محمد قزويني اين كتاب از تأليفات ادوارد براون مستشرق انگليسي است، يا غير او ولي بنا به دلايلي كه در دست است اين كتاب را شيخ احمد روحي و ميرزا آقاخان كرماني نوشته اند (هشت بهشت، صفحه الف).
[2] تلخيص از محاكمه و بررسي باب و بهاء، ج 2، ص 105.