جمع بندى و نتيجه گيرى
در اين كتاب تلاش ما آوردن رواياتی بود كه در کتاب‌ها صحاح سته ذكر شده است، اگر چه روايات فراوان ديگری نيز در کتاب‌ها معتبر آنان در فضيلت اهل بيت علیهم السلام وجود دارد كه از نظر مؤلفان صحاح نيز موثق بوده و مورد توجه پيروان مكتب خلفا است كه انشاء الله در فرصتی ديگر به آنان پرداخته خواهد شد.
با توجه به اين حقيقت میتوان اينطور نتيجه گيری كرد كه نويسندگان کتاب‌ها صحاح حتی الامكان سعی داشتند احاديثی را كه به نوعی مربوط به خلافت بلافصل حضرت علی علیه السلام است ذكر نكنند.
در اين راستا آنان مبنای خود را در پذيرش روايات، شيعه نبودن راوی قرار داده بودند و به اين وسيله بسياری از روايات فضائل كنار گذاشته شده مگر آنكه آن روايات به قدری شهرت داشته كه آنان مجبور به ذكر آن میشدند.
آنان در پذيرش روايات شروط ديگری را نيز وضع كردند كه در بسياری از موارد به آن شروط هم وفا نكردند كه بعد از آنان بعضی از علما مانند حاكم نيشابوری در كتابی (المستدرك) آن روايات را جمع آوری كرد كه در آن روايات زيادی از فضائل ذكر شده است.
البته ريشه اين كار همان طور كه در قبل بيان شد، به زمان خليفه اول بر میگردد كه بعد از رحلت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) كه با نقل احاديث مخالفت كرد و جز در زمان كوتاه خلافت حضرت علی علیه السلام اين سياست ادامه داشت تا اينكه در زمان عمر بن عبد العزير اين سنت شكسته شد.
اين در حالی بود كه از همان آغاز عليه اهل بيت علیھم السلام به طور عام و حضرت علی علیه السلام به طور خاص حساسيتهای زيادی به وجود آوردند تا جايی كه در زمان خلافت امويان سبّ و لعن علی بن ابی طالب علیه السلام در منابر به يك امر رسمی تبديل شد و خفقان به حدی بود كه حتی قبر آن حضرت مخفی بود و همزمان در اين مدت با نقل روايت فضائل به شدت مخالفت میشد و فقط راويانی كه دنبال جلب رضايت خلفا بودند مجال كار داشتند و به اين صورت بسياری از روايات را دستخوش تحريف نمودند يا روايات جعلی در فضيلت خلفا به وجود آمد و در مقابل روايات فضائل اهل بيت علیھم السلام را كنار گذاشتند.
علاوه بر آن بعضی از صاحبان صحاح چون در مقابل معتزله قرار داشتند و معتزله قائل به فضيلت علی بن ابی طالب علیه السلام بر ساير خلفا بودند، اين هم انگيزه ای شد كه آنان در نياوردن روايات فضائل مصمم تر باشند، و به اين وسيله ظلم مضاعفی را در حق اهل بيت پيامبر(صلی الله علیه و آله) روا داشتند.
اميدواريم كه در اين كتاب توانسته باشيم به قدر قطره ای، از دريای فضل خاندان عصمت و طهارت علیھم السلام را در پس سالهای سال مهجوريت و مظلوميت بيان كرده باشيم و اين قليل مورد توجه حضرت بقية الله الاعظم ارواحناه فداه واقع گردد.
{إنّما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت ويطهركم تطهيراً}
ذكرتُ مَحَلّ الربع مِن عرفاتِ
لآل رسولالله بالخيف من مِنی
ديار علىّ والحسين وجعفر
مدارس آيات خلت من تلاوةٍ
منازل جبريل الامين يَحِلُّها
منازل كانت للصلاة ولِلتُقی
وأين الاُلی شطت بهم غُربة النوی
قبور بكوفان واُخری بطيبةٍ
وقبر ببغداد لنفسٍ زكيةٍ
وقبر بطوس يا لها من مصيبةٍ
قبور بجنب النهر من أرض كربلا
أفاطم لوخلتِ الحسينَ مُجدّلاً
إذن للطمتِ الخدَّ فاطمُ عندَهُ
أفاطم قومي يا ابنة الخير واندبي
فاذريتُ دمعَ العين في الوجناتِ
وبالركن والتعريف والجمراتِ
وحمزةَ والسجاد ذی الثفناتِ
ومنزل وحی مقفر العرصاتِ
من الله بالتسليم والبركات
وللصوم والتطهير والحسناتِ
أفانين في الآفاق مفترقاتِ
واُخری بفخ نالها صلواتي
تضمنها الرحمن في الغرفاتِ
الحت علی الاحشاء بالزفراتِ
معرسهم فيها بشط فراتِ
وقد مات عطشاناً بشط فراتِ
وأجريتِ دمع العين في الوجناتِ
نجوم سماوات بأرض فلاتِ
رحمة الله و بركاته عليكم اهل البيت علیھم السلام
إنّه حميد مجيد
مهابط وحی الله خزان علمه
هم النور نورالله جل جلاله
فلولاهم لم يخلق الله آدماً
ولا سطحت أرض ولا رفعت سما
وأسمائهم مكتوبة فوق عرشه
ميامين في أبياتهم نزل الذكرُ
هم التين والزيتون والشفع والوترُ
ولا كان زيدٌ في الوجود ولا عمرُو
ولا ضوئت شمس ولا اشرق البدرُ
ومكنونة من قبل أن يخلق الذرُّ
... بنفسي أنتَ مِن مَغَيَّبٍ لم يَخلُ منا، بنفسي أنت من نازح ما نزح عنّا، بنفسي أنت اُمنيةُ شائقٍ يتمنىّ من مؤمنٍ ومؤمنةٍ ذكرا فحَنّا، بنفسي أنت من عقيد عزّ لايُسامی، بنفسي أنت من أثيل مجدٍ لايُجاری، بنفسی أنتَ مِن تِلادِ نِعَمٍ لا تُضاهی، بنفسي أنتَ من نصيف شرفٍ لا يُساوی...
خسروا گوی فلك در خم چوگان تو باد
ساحت كون و مكان عرصه ميدان تو باد
زلف خاتون ظفر شيفته پرچم توست
ديده فتح ابد عاشق جولان تو باد
ايكه انشاء عطارد صفت شوكت توست
عقل كل چاكر طغراكش ديوان تو باد
طيره جلوه طوبی قد چون سرو تو شد
غيرت خلد برين ساحت بستان تو باد
نه به تنها حيوانات و نباتات و جماد
هرچه در عالم امر است به فرمان تو باد
... اللهم صلّ علی محمّدٍ وآل محمد وصَلِّ علی محمدٍ جَدّه و رسولك السيد الاكبر وعلی أبيه السيدِ الاصغر وجدته الصديقة الكبری فاطمةَ بنت محمد وعلی من اصطفيتَ مِن آبائه البررةِ... وصَلِّ عليه صلوةً لا غاية لِعدَدِها ولا نهاية لمدَدِها ولا نَفادَ لاَِمَدِها... وَامنُن علينا بِرضاه، وهب لنا رأفتَهُ ورحمتَهُ ودعائهُ وخيرَه... واجعل صلواتنا به مَقبولَة، وذُنوبَنا به مَغفورة وَدُعائَنا بِهِ مستجاباً، وَاجعل أرزاقنا بِهِ مَبسُوطة، وهمومنا بِهِ مَكفيّة، وحوائجَنا بِهِ مَقضيَّة...
تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت توست
جمال صورت ومعنی ز امن صحت توست
درين چمن چو درآيد خزان به يغمايی
در آن بساط كه حسن تو جلوه آغازد
هرآنكه روی چو ماهت بچشم بد بيند
حافظ شفا ز گفته شكر فشانش جوی
وجود نازنينت آزرده گزند مباد
به هيچ عارضه شخص تو دردمند مباد
كه ظاهرت دژم و باطنت نژند مباد
رهش به سرو سهی قامت بلند مباد
مجال طعنه بدبين و بدپسند مباد
بر آتش تو بجز جان او سپند مباد
كه حاجتت به علاج گلاب و قند مباد