اينكه امام حسن علیه السلام به دسيسه‏ ی معاويه مسموم و شهيد شدند از متواترات تاريخی است. او نه تنها امام علیه السلام را به واسطه ‏ی همسر ايشان میكشد، بلكه در مرگ ايشان نيز از خود شادمانی نشان میدهد كه اين نشان دهنده‏ ی اوج دشمنی معاويه و حزب اموی با اهل‏بيت علیھم السلام است.
در تاريخ میخوانيم كه او از شدت خوشحالی در مرگ امام علیه السلام سجده ‏ی شكر بجا می آورد: «لمّا بلغ معاوية موت الحسن بن عليّ خرّ ساجدا لله‏!!»([847])
پاورقي ها: ------------------------------------------------------------------------------------
[847]) مروج الذهب، ج2، ص339، فى ترجمهًْ الامام الحسن علیه السلام و تحت الرقم 155. (محقق)