1. توسّل به رسول اكرم صلي الله عليه و آله قبل از خلقت آن حضرت:
توسّل پيامبران گذشته به رسول اكرم صلي الله عليه و آله قبل از خلقت آن حضرت مسئله اي مسلّم و غير قابل انكار است، زيرا روايات وارده در اين موضوع در كتب اهل سنّت كه تصريح به صحّت آن نيز شده است وجود دارد، كه راه هرگونه توجيه و تأويل را مسدود و بطلان نظريّه وهّابيّت را كه هرگونه توسّل به پيامبران و صالحان را شرك مي شمارند، باطل مي سازد. به نمونه اي از اين روايات اشاره مي شود:
حاكم نيشابوري از علماي بزرگ اهل سنّت در كتاب المستدرك علي الصحيحين از عمر بن خطّاب و او هم از رسول اكرم صلي الله عليه و آله نقل كرده است كه فرمود:
لما اقترف آدم الخطيئة قال : ياربّ أسألك بحقّ محمّد لمّا غفرت لي. فقال اللّه تعالي: يا آدم وكيف عرفت محمّدا ولم أخلقه؟ قال: يا ربّ لأنّك لمّا خلقتني بيدك، ونفخت في من روحك، رفعت رأسي، فرأيت علي قوائم العرش مكتوبا لا إله إلا اللّه، محمّد رسول اللّه، فعرفت أنّك لم تضف إلي اسمك إلا أحبّ الخلق إليك؛ زماني كه حضرت آدم گرفتار خطا گرديد، خداوند عالم را به آبروي رسول اكرم سوگند داد كه وي را مورد بخشش و مغفرت قرار دهد.
خداوند فرمود: اي آدم! چگونه محمّد را شناختي با اينكه او هنوز پا به عرصه وجود نگذاشته است؟
حضرت آدم پاسخ داد: پس از آن كه خلق شدم، به بالاي سرم نظري افكندم، نوشته اي را در ستون هاي عرش مشاهده كردم كه نوشته شده بود: «لا إله إلا اللّه محمّد رسول اللّه»، دريافتم كه حضرت محمّد گرامي ترين موجود هستي است، چون نام او در كنار نام تو جاي گرفته بود.
فقال اللّه : صدقت يا آدم إنّه لأحبّ الخلق ، إذ سألتني بحقّه فقد غفرت لك، ولولا محمّد ما خلقتك.
خداوند فرمود: آري! راست گفتي، او محبوب ترين انسانِ هستي است و اكنون كه مرا به حقّ او سوگند دادي از تمام خطاهاي تو صرف نظر نمودم و اگر او نبود، تو را خلق نمي كردم.
حاكم نيشابوري سپس مي گويد: هذا حديث صحيح الإسناد(1)؛ سند اين حديث صحيح است.
بيهقي اين روايت را در كتاب دلائل النبوّه(2) نقل نموده است كه ذهبي معتقد است كه تمامي اين كتاب هدايت و نور است و هم چنين طبراني در كتاب معجم صغير(3) و سُبكي در شفاء السقام(4) با گواهي بر صحّت آن و سمهودي در وفاء الوفاء(5) و قسطلاني در المواهب اللدنيّه(6) اين حديث را نقل كرده اند.
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(1) مستدرك علي الصحيحين، ج 2، ص 672، ح 4227 و ج 2، ص 615 به تحقيق دكتر يوسف مرعشلي، دار المعرفه بيروت.
(2) دلائل النبوه، ج 5، ص 489.
(3) معجم صغير، ج 2، ص 82.
(4) شفاء السقام، ص 120.
(5) وفاء الوفا، ج 4، ص 1371.
(6) المواهب اللدنيّه، ج 4، ص 594.