حديث شماره 3

3- عـَلِيُّ بـْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَّالِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ سـُوَيـْدٍ عـَنْ أَبـِي الْحـَسـَنِ ع قـَالَ سـَأَلْتـُهُ عَنِ الْعُجْبِ الَّذِى يُفْسِدُ الْعَمَلَ فَقَالَ الْعُجْبُ دَرَجـَاتٌ مـِنـْهـَا أَنْ يـُزَيَّنَ لِلْعـَبْدِ سُوءُ عَمَلِهِ فَيَرَاهُ حَسَناً فَيُعْجِبَهُ وَ يَحْسَبَ أَنَّهُ يُحْسِنُ صُنْعاً وَ مِنْهَا أَنْ يُؤْمِنَ الْعَبْدُ بِرَبِّهِ فَيَمُنَّ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِلَّهِ عَلَيْهِ فِيهِ الْمَنُّ
اصول كافى ج : 3 ص : 427 رواية :3

ترجمه روايت شريفه :
عـلى بـن سـويـد گويد: از حضرت ابى الحسن عليه السلام راجع به خود بينى و عجمى كـه عـمـل را فـاسـد كـنـد پرسيدم ، فرمود: خود بينى چند درجه دارد: بعضى از آن درجات اينستكه . كردار زشت بنده بنظرش جلوه كند و آنرا خوب پندارد((23)) و از آن خوشش آيد و گمان كند كار خوبى ميكند،((24))
و بـعـضـى از درجـاتـش ايـنـسـتـكـه : بـنـده بـه پـروردگـارش ايـمـان آورد و براى خداى عـزوجـل مـن گذارد، در صورتيكه خدا را بر او منت است ((25)) (كه بايمانش هدايت فرموده ).