29- الْحـُسـَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِيِّ عـَنْ إِسـْحـَاقَ بـْنِ جـَعـْفـَرٍ عـَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قِيلَ لَهُ إِنَّهُمْ يَزْعُمُونَ أَنَّ أَبَا طَالِبٍ كَانَ كَافِراً فَقَالَ كَذَبُوا كَيْفَ يَكُونُ كَافِراً وَ هُوَ يَقُولُ
أَ لَمْ تَعْلَمُوا أَنَّا وَجَدْنَا مُحَمَّداً ـــــ نَبِيّاً كَمُوسَى خُطَّ فِى أَوَّلِ الْكُتُبِ
وَ فِى حَدِيثٍ آخَرَ كَيْفَ يَكُونُ أَبُو طَالِبٍ كَافِراً وَ هُوَ يَقُولُ
لَقَدْ عَلِمُوا أَنَّ ابْنَنَا لَا مُكَذَّبٌ ـــــ لَدَيْنَا وَ لَا يَعْبَأُ بِقِيلِ الْأَبَاطِلِ
وَ أَبْيَضُ يُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِهِ ـــــ ثِمَالُ الْيَتَامَى عِصْمَةٌ لِلْأَرَامِلِ
اصول كافى جلد 2 صفحه 340 روايت 29

ترجمه روايت شريفه :
اسـحـاق بـن جـعـفـر از پـدرش (امـام صـادق ) عـليـه السـلام نقل كند كه به آن حضرت عرض شد: آنها (اهل سنت ) گمان كنند كه ابوطالب كافر بوده است ، فرمود: دروغ گويند، چگونه او كافر است كه مى گويد:
مـگـر نـمـى دانـنـد كـه ما محمد را مانند موسى پيغمبرى يافته ايم كه در كتابهاى نخست و سلف نامش نوشته است ؟ و در حديث ديگر فرمود:
چـگـونـه مـى شـود كـه ابـوطـالب كـافر باشد؟ در صورتى كه خود او مى گويد: مردم دانـسـتـه انـد كـه مـا فـرزنـد خود را به دروغ نسبت ندهيم و بسخن ياوه سرايان اعتنا نمى شـود. او روسـفـيـد و آبـرومندى است كه به احترام آبروى او طلب باران مى شود. او فرياد رس يتيمان و پناه بيوه زنانست :

شرح :
ابوطالب اين شعر را هنگامى گفت كه در مكه خشكسالى پيدا شد، و پدرش عبدالمطلب به او دستور داد تا پيغمبر را كه كودكى در قنداق بود بياورد و در برابر كعبه بسوى آسمان بلند كند و بگويد:
پروردگارا بحق اين كودك بارانى براى ما بفرست ، او چنين كرد و پس از ساعتى ابرى پديد شد و بارانى فراوان آمد مرآت ص 369.