انسان وقتي به فتاواي وهابيان مراجعه مي‌كند پي مي‌برد به اين‌كه بسياري از كارهايي را كه به عنوان بدعت معرفي كرده‌اند، دليلشان اين است كه سلف صالح آن را انجام نداده‌اند.
ابن تيميه در مورد برپايي مولودي خواني در ولادت پيامبر اكرم‌صلي الله عليه وآله مي‌گويد: «... اين كاري است كه سلف و پيشينيان انجام نداده‌اند با آن‌كه مقتضي آن وجود داشت و مانعي نيز بر انجام آن نبود و اگر اين كار خير محض يا راجح بود سلف از ما سزاوارتر به انجام آن بودند؛ زيرا آنان محبت بيشتري از ما به رسول خداصلي الله عليه وآله داشتند و از ما بيشتر پيامبرصلي الله عليه وآله را تعظيم مي‌نمودند، و بر كارهاي خير حريص‌تر بودند».(350)
او در جايي ديگر مي‌گويد: «و اما قرار دادن موسمي غير از موسم‌هاي شرعي همچون برخي از شب‌هاي ماه ربيع الاول كه گفته مي‌شود شب مولد است، و نيز برخي از شب‌هاي ماه رجب يا هجدهم ذي الحجه و اول جمعه از رجب، يا هشتم شوال كه جاهلان آن را عيد ابرار مي‌نامند، اين‌ها همه بدعت‌هايي است كه سلف آن‌ها را مستحب ندانسته و انجام نداده‌اند».(351)
ابن الحاج نيز در تحريم برگزاري مولودي خواني مي‌گويد: «اين عمل تنها به خود نيتش هم بدعت است؛ زيرا اين عمل زيادتي در دين است و از عمل پيشينيان به حساب نمي‌آيد؛ در حالي كه متابعت و پيروي از سلف سزاوارتر است».(352)